Ex 31-35

31.
(1.)
Καὶ
ἐλάλησεν
κύριος
πρὸς
Μωυσῆν
λέγων
(2.)
Ἰδοὺ
ἀνακέκλημαι
ἐξ
ὀνόματος
τὸν
Βεσελεηλ
τὸν
τοῦ
Ουριου
τὸν
Ωρ
τῆς
φυλῆς
Ιουδα
(3.)
καὶ
ἐνέπλησα
αὐτὸν
πνεῦμα
θεῖον
σοφίας
καὶ
συνέσεως
καὶ
ἐπιστήμης
ἐν
παντὶ
ἔργῳ
(4.)
διανοεῖσθαι
καὶ
ἀρχιτεκτονῆσαι
ἐργάζεσθαι
τὸ
χρυσίον
καὶ
τὸ
ἀργύριον
καὶ
τὸν
χαλκὸν
καὶ
τὴν
ὑάκινθον
καὶ
τὴν
πορφύραν
καὶ
τὸ
κόκκινον
τὸ
νηστὸν
καὶ
τὴν
βύσσον
τὴν
κεκλωσμένην
(5.)
καὶ
τὰ
λιθουργικὰ
καὶ
εἰς
τὰ
ἔργα
τὰ
τεκτονικὰ
τῶν
ξύλων
ἐργάζεσθαι
κατὰ
πάντα
τὰ
ἔργα
.
(6.)
καὶ
ἐγὼ
ἔδωκα
αὐτὸν
καὶ
τὸν
Ελιαβ
τὸν
τοῦ
Αχισαμαχ
ἐκ
φυλῆς
Δαν
καὶ
παντὶ
συνετῷ
καρδίᾳ
δέδωκα
σύνεσιν
,
καὶ
ποιήσουσιν
πάντα
,
ὅσα
@1
σοι
συνέταξα
,
(7.)
τὴν
σκηνὴν
τοῦ
μαρτυρίου
καὶ
τὴν
κιβωτὸν
τῆς
διαθήκης
καὶ
τὸ
ἱλαστήριον
τὸ
ἐπ’
αὐτῆς
καὶ
τὴν
διασκευὴν
τῆς
ς
(8.)
καὶ
τὰ
θυσιαστήρια
καὶ
τὴν
τράπεζαν
καὶ
πάντα
τὰ
σκεύη
αὐτῆς
καὶ
τὴν
λυχνίαν
τὴν
καθαρὰν
καὶ
πάντα
τὰ
σκεύη
αὐτῆς
(9.)
καὶ
τὸν
λουτῆρα
καὶ
τὴν
βάσιν
αὐτοῦ
(10.)
καὶ
τὰς
στολὰς
τὰς
λειτουργικὰς
Ααρων
καὶ
τὰς
στολὰς
τῶν
υἱῶν
αὐτοῦ
ἱερατεύειν
μοι
(11.)
καὶ
τὸ
ἔλαιον
τῆς
χρίσεως
καὶ
τὸ
θυμίαμα
τῆς
συνθέσεως
τοῦ
ἁγίου·
κατὰ
πάντα
,
ὅσα
ἐγὼ
ἐνετειλάμην
σοι
,
ποιήσουσιν
.
(12.)
Καὶ
ἐλάλησεν
κύριος
πρὸς
Μωυσῆν
λέγων
(13.)
Καὶ
σὺ
σύνταξον
τοῖς
υἱοῖς
Ισραηλ
λέγων
Ὁρᾶτε
καὶ
τὰ
σάββατά
μου
φυλάξεσθε·
σημεῖόν
ἐστιν
παρ’
ἐμοὶ
καὶ
ἐν
ὑμῖν
εἰς
τὰς
γενεὰς
ὑμῶν
,
ἵνα
γνῶτε
ὅτι
ἐγὼ
κύριος
ὁ
ἁγιάζων
ὑμᾶς
.
(14.)
καὶ
φυλάξεσθε
τὰ
σάββατα
,
ὅτι
ἅγιον
τοῦτό
ἐστιν
κυρίου
ὑμῖν·
ὁ
βεβηλῶν
αὐτὸ
θανάτῳ
θανατωθήσεται·
πᾶς
,
ὃς
ποιήσει
ἐν
αὐτῷ
ἔργον
,
ἐξολεθρευθήσεται
ἡ
ψυχὴ
ἐκείνη
ἐκ
μέσου
τοῦ
λαοῦ
αὐτοῦ
.
(15.)
ἓξ
ἡμέρας
ποιήσεις
ἔργα
,
τῇ
δὲ
ἡμέρᾳ
τῇ
ἑβδόμῃ
σάββατα
,
ἀνάπαυσις
ἁγία
τῷ
κυρίῳ·
πᾶς
,
ὃς
ποιήσει
ἔργον
τῇ
ἡμέρᾳ
τῇ
ἑβδόμῃ
,
θανάτῳ
θανατωθήσεται
.
(16.)
καὶ
φυλάξουσιν
οἱ
υἱοὶ
Ισραηλ
τὰ
σάββατα
ποιεῖν
αὐτὰ
εἰς
τὰς
γενεὰς
αὐτῶν·
διαθήκη
αἰώνιος
.
(17.)
ἐν
ἐμοὶ
καὶ
τοῖς
υἱοῖς
λ
σημεῖόν
ἐστιν
αἰώνιον
,
ὅτι
ἐν
ἓξ
ἡμέραις
ἐποίησεν
κύριος
τὸν
οὐρανὸν
καὶ
τὴν
γῆν
καὶ
τῇ
ἡμέρᾳ
τῇ
ἑβδόμῃ
ἐπαύσατο
καὶ
κατέπαυσεν
.
(18.)
Καὶ
ἔδωκεν
Μωυσεῖ
,
ἡνίκα
κατέπαυσεν
λαλῶν
αὐτῷ
ἐν
τῷ
ὄρει
τῷ
Σινα
,
τὰς
δύο
πλάκας
τοῦ
μαρτυρίου
,
πλάκας
λιθίνας
γεγραμμένας
τῷ
δακτύλῳ
τοῦ
θεοῦ
.
32
.
(1.)
Καὶ
ἰδὼν
ὁ
λαὸς
ὅτι
κεχρόνικεν
Μωυσῆς
καταβῆναι
ἐκ
τοῦ
ὄρους
,
συνέστη
ὁ
λαὸς
ἐπὶ
Ααρων
καὶ
λέγουσιν
αὐτῷ
Ἀνάστηθι
καὶ
ποίησον
ἡμῖν
θεούς
,
οἳ
προπορεύσονται
ἡμῶν·
ὁ
γὰρ
Μωυσῆς
οὗτος
ὁ
ἄνθρωπος
,
ὃς
ἐξήγαγεν
ἡμᾶς
ἐξ
Αἰγύπτου
,
οὐκ
οἴδαμεν
,
τί
γέγονεν
αὐτῷ
.
(2.)
καὶ
λέγει
αὐτοῖς
Ααρων
Περιέλεσθε
τὰ
ἐνώτια
τὰ
χρυσᾶ
τὰ
ἐν
τοῖς
ὠσὶν
τῶν
γυναικῶν
ὑμῶν
καὶ
θυγατέρων
καὶ
ἐνέγκατε
πρός
με
.
(3.)
καὶ
περιείλαντο
πᾶς
ὁ
λαὸς
τὰ
ἐνώτια
τὰ
χρυσᾶ
τὰ
ἐν
τοῖς
ὠσὶν
αὐτῶν
καὶ
ἤνεγκαν
πρὸς
Ααρων
.
(4.)
καὶ
ἐδέξατο
ἐκ
τῶν
χειρῶν
αὐτῶν
καὶ
ἔπλασεν
αὐτὰ
ἐν
τῇ
γραφίδι
καὶ
ἐποίησεν
αὐτὰ
μόσχον
χωνευτὸν
καὶ
εἶπεν
Οὗτοι
οἱ
θεοί
σου
,
Ισραηλ
,
οἵτινες
ἀνεβίβασάν
σε
ἐκ
γῆς
Αἰγύπτου
.
(5.)
καὶ
ἰδὼν
Ααρων
ᾠκοδόμησεν
θυσιαστήριον
κατέναντι
αὐτοῦ
,
καὶ
ἐκήρυξεν
Ααρων
λέγων
Ἑορτὴ
τοῦ
κυρίου
αὔριον
.
(6.)
καὶ
ὀρθρίσας
τῇ
ἐπαύριον
ἀνεβίβασεν
ὁλοκαυτώματα
καὶ
προσήνεγκεν
θυσίαν
σωτηρίου
,
καὶ
ἐκάθισεν
ὁ
λαὸς
φαγεῖν
καὶ
πιεῖν
καὶ
ἀνέστησαν
παίζειν
.
(7.)
Καὶ
ἐλάλησεν
κύριος
πρὸς
Μωυσῆν
λέγων
Βάδιζε
τὸ
τάχος
ἐντεῦθεν
κατάβηθι·
ἠνόμησεν
γὰρ
ὁ
λαός
σου
,
οὓς
ἐξήγαγες
ἐκ
γῆς
Αἰγύπτου·
(8.)
παρέβησαν
ταχὺ
ἐκ
τῆς
ὁδοῦ
,
ἧς
ἐνετείλω
αὐτοῖς·
ἐποίησαν
ἑαυτοῖς
μόσχον
καὶ
προσκεκυνήκασιν
αὐτῷ
καὶ
τεθύκασιν
αὐτῷ
καὶ
εἶπαν
Οὗτοι
οἱ
θεοί
σου
,
Ισραηλ
,
οἵτινες
ἀνεβίβασάν
σε
ἐκ
γῆς
Αἰγύπτου
.
(10.)
καὶ
νῦν
ἔασόν
με
καὶ
θυμωθεὶς
ὀργῇ
εἰς
αὐτοὺς
ἐκτρίψω
αὐτοὺς
καὶ
ποιήσω
σὲ
εἰς
ἔθνος
μέγα
.
(11.)
καὶ
ἐδεήθη
Μωυσῆς
ἔναντι
κυρίου
τοῦ
θεοῦ
καὶ
εἶπεν
Ἵνα
τί
,
κύριε
,
θυμοῖ
ὀργῇ
εἰς
τὸν
λαόν
σου
,
οὓς
ἐξήγαγες
ἐκ
γῆς
Αἰγύπτου
ἐν
ἰσχύι
μεγάλῃ
καὶ
ἐν
τῷ
βραχίονί
σου
τῷ
ὑψηλῷ
;
(12.)
μήποτε
εἴπωσιν
οἱ
Αἰγύπτιοι
λέγοντες
Μετὰ
πονηρίας
ἐξήγαγεν
αὐτοὺς
ἀποκτεῖναι
ἐν
τοῖς
ὄρεσιν
καὶ
ἐξαναλῶσαι
αὐτοὺς
ἀπὸ
τῆς
γῆς
.
παῦσαι
τῆς
ὀργῆς
τοῦ
θυμοῦ
σου
καὶ
ἵλεως
γενοῦ
ἐπὶ
τῇ
κακίᾳ
τοῦ
λαοῦ
σου
(13.)
μνησθεὶς
Αβρααμ
καὶ
Ισαακ
καὶ
Ιακωβ
τῶν
σῶν
οἰκετῶν
,
οἷς
ὤμοσας
κατὰ
σεαυτοῦ
καὶ
ἐλάλησας
πρὸς
αὐτοὺς
λέγων
Πολυπληθυνῶ
τὸ
σπέρμα
ὑμῶν
ὡσεὶ
τὰ
ἄστρα
τοῦ
οὐρανοῦ
τῷ
πλήθει
,
καὶ
πᾶσαν
τὴν
γῆν
ταύτην
,
ἣν
εἶπας
δοῦναι
τῷ
σπέρματι
αὐτῶν
,
καὶ
καθέξουσιν
αὐτὴν
εἰς
τὸν
αἰῶνα
.
(14.)
καὶ
ἱλάσθη
κύριος
περὶ
τῆς
κακίας
,
ἧς
εἶπεν
ποιῆσαι
τὸν
λαὸν
αὐτοῦ
.
(15.)
Καὶ
ἀποστρέψας
Μωυσῆς
κατέβη
ἀπὸ
τοῦ
ὄρους
,
καὶ
αἱ
δύο
πλάκες
τοῦ
μαρτυρίου
ἐν
ταῖς
χερσὶν
αὐτοῦ
,
πλάκες
λίθιναι
καταγεγραμμέναι
ἐξ
ἀμφοτέρων
τῶν
μερῶν
αὐτῶν
,
ἔνθεν
καὶ
ἔνθεν
ἦσαν
γεγραμμέναι·
(16.)
καὶ
αἱ
πλάκες
ἔργον
θεοῦ
ἦσαν
,
καὶ
ἡ
γραφὴ
γραφὴ
θεοῦ
ἐστιν
κεκολαμμένη
ἐν
ταῖς
πλαξίν
.
(17.)
καὶ
ἀκούσας
Ἰησοῦς
τὴν
φωνὴν
τοῦ
λαοῦ
κραζόντων
λέγει
πρὸς
Μωυσῆν
Φωνὴ
πολέμου
ἐν
τῇ
παρεμβολῇ
.
(18.)
καὶ
λέγει
Οὐκ
ἔστιν
φωνὴ
ἐξαρχόντων
κατ’
ἰσχὺν
οὐδὲ
φωνὴ
ἐξαρχόντων
τροπῆς
,
ἀλλὰ
φωνὴν
ἐξαρχόντων
οἴνου
ἐγὼ
ἀκούω
.
(19.)
καὶ
ἡνίκα
ἤγγιζεν
τῇ
παρεμβολῇ
,
ὁρᾷ
τὸν
μόσχον
καὶ
τοὺς
χορούς
,
καὶ
ὀργισθεὶς
θυμῷ
Μωυσῆς
ἔρριψεν
ἀπὸ
τῶν
χειρῶν
αὐτοῦ
τὰς
δύο
πλάκας
καὶ
συνέτριψεν
αὐτὰς
ὑπὸ
τὸ
ὄρος
.
(20.)
καὶ
λαβὼν
τὸν
μόσχον
,
ὃν
ἐποίησαν
,
κατέκαυσεν
αὐτὸν
ἐν
πυρὶ
καὶ
κατήλεσεν
αὐτὸν
λεπτὸν
καὶ
@1
ἔσπειρεν
αὐτὸν
ἐπὶ
τὸ
ὕδωρ
καὶ
ἐπότισεν
αὐτὸ
τοὺς
υἱοὺς
Ισραηλ
.
(21.)
καὶ
εἶπεν
Μωυσῆς
τῷ
Ααρων
Τί
ἐποίησέν
σοι
ὁ
λαὸς
οὗτος
,
ὅτι
ἐπήγαγες
ἐπ’
αὐτοὺς
ἁμαρτίαν
μεγάλην
;
(22.)
καὶ
εἶπεν
Ααρων
πρὸς
Μωυσῆν
Μὴ
ὀργίζου
,
κύριε·
σὺ
γὰρ
οἶδας
τὸ
ὅρμημα
τοῦ
λαοῦ
τούτου
.
(23.)
λέγουσιν
γάρ
μοι
Ποίησον
ἡμῖν
θεούς
,
οἳ
προπορεύσονται
ἡμῶν·
ὁ
γὰρ
Μωυσῆς
οὗτος
ὁ
ἄνθρωπος
,
ὃς
ἐξήγαγεν
ἡμᾶς
ἐξ
Αἰγύπτου
,
οὐκ
οἴδαμεν
,
τί
γέγονεν
αὐτῷ
.
(24.)
καὶ
εἶπα
αὐτοῖς
Εἴ
τινι
ὑπάρχει
χρυσία
,
περιέλεσθε
.
καὶ
ἔδωκάν
μοι·
καὶ
ἔρριψα
εἰς
τὸ
πῦρ
,
καὶ
ἐξῆλθεν
ὁ
μόσχος
οὗτος
.
(25.)
καὶ
ἰδὼν
Μωυσῆς
τὸν
λαὸν
ὅτι
διεσκέδασται—διεσκέδασεν
γὰρ
αὐτοὺς
Ααρων
,
ἐπίχαρμα
τοῖς
ὑπεναντίοις
αὐτῶν—
,
(26.)
ἔστη
δὲ
Μωυσῆς
ἐπὶ
τῆς
πύλης
τῆς
παρεμβολῆς
καὶ
εἶπεν
Τίς
πρὸς
κύριον
;
ἴτω
πρός
με
.
συνῆλθον
οὖν
πρὸς
αὐτὸν
πάντες
οἱ
υἱοὶ
Λευι
.
(27.)
καὶ
λέγει
αὐτοῖς
Τάδε
λέγει
κύριος
ὁ
θεὸς
Ισραηλ
Θέσθε
ἕκαστος
τὴν
ἑαυτοῦ
ῥομφαίαν
ἐπὶ
τὸν
μηρὸν
καὶ
διέλθατε
καὶ
ἀνακάμψατε
ἀπὸ
πύλης
ἐπὶ
πύλην
διὰ
τῆς
παρεμβολῆς
καὶ
ἀποκτείνατε
ἕκαστος
τὸν
ἀδελφὸν
αὐτοῦ
καὶ
ἕκαστος
τὸν
πλησίον
αὐτοῦ
καὶ
ἕκαστος
τὸν
ἔγγιστα
(5)
αὐτοῦ
.
(28.)
καὶ
ἐποίησαν
οἱ
υἱοὶ
Λευι
καθὰ
ἐλάλησεν
αὐτοῖς
Μωυσῆς
,
καὶ
ἔπεσαν
ἐκ
τοῦ
λαοῦ
ἐν
ἐκείνῃ
τῇ
ἡμέρᾳ
εἰς
τρισχιλίους
ἄνδρας
.
(29.)
καὶ
εἶπεν
αὐτοῖς
Μωυσῆς
Ἐπληρώσατε
τὰς
χεῖρας
ὑμῶν
σήμερον
κυρίῳ
,
ἕκαστος
ἐν
τῷ
υἱῷ
ἢ
τῷ
ἀδελφῷ
,
δοθῆναι
ἐφ’
ὑμᾶς
εὐλογίαν
.
(30.)
Καὶ
ἐγένετο
μετὰ
τὴν
αὔριον
εἶπεν
Μωυσῆς
πρὸς
τὸν
λαόν
Ὑμεῖς
ἡμαρτήκατε
ἁμαρτίαν
μεγάλην·
καὶ
νῦν
ἀναβήσομαι
πρὸς
τὸν
θεόν
,
ἵνα
ἐξιλάσωμαι
περὶ
τῆς
ἁμαρτίας
ὑμῶν
.
(31.)
ὑπέστρεψεν
δὲ
Μωυσῆς
πρὸς
κύριον
καὶ
εἶπεν
Δέομαι
,
κύριε·
ἡμάρτηκεν
ὁ
λαὸς
οὗτος
ἁμαρτίαν
μεγάλην
καὶ
ἐποίησαν
ἑαυτοῖς
θεοὺς
χρυσοῦς
.
(32.)
καὶ
νῦν
εἰ
μὲν
ἀφεῖς
αὐτοῖς
τὴν
ἁμαρτίαν
,
ἄφες·
εἰ
δὲ
μή
,
ἐξάλειψόν
με
ἐκ
τῆς
βίβλου
σου
,
ἧς
ἔγραψας
.
(33.)
καὶ
εἶπεν
κύριος
πρὸς
Μωυσῆν
Εἴ
τις
ἡμάρτηκεν
ἐνώπιόν
μου
,
ἐξαλείψω
αὐτὸν
ἐκ
τῆς
βίβλου
μου
.
(34.)
νυνὶ
δὲ
βάδιζε
κατάβηθι
καὶ
ὁδήγησον
τὸν
λαὸν
τοῦτον
εἰς
τὸν
τόπον
,
ὃν
εἶπά
σοι·
ἰδοὺ
ὁ
ἄγγελός
μου
προπορεύεται
πρὸ
προσώπου
σου·
ᾗ
δ’
ἂν
ἡμέρᾳ
ἐπισκέπτωμαι
,
ἐπάξω
ἐπ’
αὐτοὺς
τὴν
ἁμαρτίαν
αὐτῶν
.
(35.)
καὶ
ἐπάταξεν
κύριος
τὸν
λαὸν
περὶ
τῆς
ποιήσεως
τοῦ
μόσχου
,
οὗ
ἐποίησεν
Ααρων
.
@1
33
.
(1.)
Καὶ
εἶπεν
κύριος
πρὸς
Μωυσῆν
Πορεύου
ἀνάβηθι
ἐντεῦθεν
σὺ
καὶ
ὁ
λαός
σου
,
οὓς
ἐξήγαγες
ἐκ
γῆς
Αἰγύπτου
,
εἰς
τὴν
γῆν
,
ἣν
ὤμοσα
τῷ
Αβρααμ
καὶ
Ισαακ
καὶ
Ιακωβ
λέγων
Τῷ
σπέρματι
ὑμῶν
δώσω
αὐτήν
.
(2.)
καὶ
συναποστελῶ
τὸν
ἄγγελόν
μου
πρὸ
προσώπου
σου
,
καὶ
ἐκβαλεῖ
τὸν
Αμορραῖον
καὶ
Χετταῖον
καὶ
Φερεζαῖον
καὶ
Γεργεσαῖον
καὶ
Ευαῖον
καὶ
Ιεβουσαῖον
.
(3.)
καὶ
εἰσάξω
σε
εἰς
γῆν
ῥέουσαν
γάλα
καὶ
μέλι·
οὐ
γὰρ
μὴ
συναναβῶ
μετὰ
σοῦ
διὰ
τὸ
λαὸν
σκληροτράχηλόν
σε
εἶναι
,
ἵνα
μὴ
ἐξαναλώσω
σε
ἐν
τῇ
ὁδῷ
.
(4.)
καὶ
ἀκούσας
ὁ
λαὸς
τὸ
ῥῆμα
τὸ
πονηρὸν
τοῦτο
κατεπένθησαν
ἐν
πενθικοῖς
.
(5.)
καὶ
εἶπεν
κύριος
τοῖς
υἱοῖς
Ισραηλ
Ὑμεῖς
λαὸς
σκληροτράχηλος·
ὁρᾶτε
μὴ
πληγὴν
ἄλλην
ἐπάξω
ἐγὼ
ἐφ’
ὑμᾶς
καὶ
ἐξαναλώσω
ὑμᾶς·
νῦν
οὖν
ἀφέλεσθε
τὰς
στολὰς
τῶν
δοξῶν
ὑμῶν
καὶ
τὸν
κόσμον
,
καὶ
δείξω
σοι
ἃ
ποιήσω
σοι
.
(6.)
καὶ
περιείλαντο
οἱ
υἱοὶ
Ισραηλ
τὸν
κόσμον
αὐτῶν
καὶ
τὴν
περιστολὴν
ἀπὸ
τοῦ
ὄρους
τοῦ
Χωρηβ
.
(7.)
Καὶ
λαβὼν
Μωυσῆς
τὴν
σκηνὴν
αὐτοῦ
ἔπηξεν
ἔξω
τῆς
παρεμβολῆς
μακρὰν
ἀπὸ
τῆς
παρεμβολῆς
,
καὶ
ἐκλήθη
σκηνὴ
μαρτυρίου·
καὶ
ἐγένετο
πᾶς
ὁ
ζητῶν
κύριον
ἐξεπορεύετο
εἰς
τὴν
σκηνὴν
ἔξω
τῆς
παρεμβολῆς
.
(8.)
ἡνίκα
δ’
ἂν
εἰσεπορεύετο
Μωυσῆς
εἰς
τὴν
σκηνὴν
ἔξω
τῆς
παρεμβολῆς
,
εἱστήκει
πᾶς
ὁ
λαὸς
σκοπεύοντες
ἕκαστος
παρὰ
τὰς
θύρας
τῆς
σκηνῆς
αὐτοῦ
καὶ
κατενοοῦσαν
ἀπιόντος
Μωυσῆ
ἕως
τοῦ
εἰσελθεῖν
αὐτὸν
εἰς
τὴν
σκηνήν
.
(9.)
ὡς
δ’
ἂν
εἰσῆλθεν
Μωυσῆς
εἰς
τὴν
σκηνήν
,
κατέβαινεν
ὁ
στῦλος
τῆς
νεφέλης
καὶ
ἵστατο
ἐπὶ
τὴν
θύραν
τῆς
σκηνῆς
,
καὶ
ἐλάλει
Μωυσῇ·
(10.)
καὶ
ἑώρα
πᾶς
ὁ
λαὸς
τὸν
στῦλον
τῆς
νεφέλης
ἑστῶτα
ἐπὶ
τῆς
θύρας
τῆς
σκηνῆς
,
καὶ
στάντες
πᾶς
ὁ
λαὸς
προσεκύνησαν
ἕκαστος
ἀπὸ
τῆς
θύρας
τῆς
σκηνῆς
αὐτοῦ
.
(11.)
καὶ
ἐλάλησεν
κύριος
πρὸς
Μωυσῆν
ἐνώπιος
ἐνωπίῳ
,
ὡς
εἴ
τις
λαλήσει
πρὸς
τὸν
ἑαυτοῦ
φίλον
.
καὶ
ἀπελύετο
εἰς
τὴν
παρεμβολήν
,
ὁ
δὲ
θεράπων
Ἰησοῦς
υἱὸς
Ναυη
νέος
οὐκ
ἐξεπορεύετο
ἐκ
τῆς
σκηνῆς
.
(12.)
Καὶ
εἶπεν
Μωυσῆς
πρὸς
κύριον
Ἰδοὺ
σύ
μοι
λέγεις
Ἀνάγαγε
τὸν
λαὸν
τοῦτον·
σὺ
δὲ
οὐκ
ἐδήλωσάς
μοι
ὃν
συναποστελεῖς
μετ’
ἐμοῦ·
σὺ
δέ
μοι
εἶπας
Οἶδά
σε
παρὰ
πάντας
,
καὶ
χάριν
ἔχεις
παρ’
ἐμοί
.
(13.)
εἰ
οὖν
εὕρηκα
χάριν
ἐναντίον
σου
,
ἐμφάνισόν
μοι
σεαυτόν·
γνωστῶς
ἴδω
σε
,
ὅπως
ἂν
ὦ
εὑρηκὼς
χάριν
ἐναντίον
σου
,
καὶ
@1
ἵνα
γνῶ
ὅτι
λαός
σου
τὸ
ἔθνος
τὸ
μέγα
τοῦτο
.
(14.)
καὶ
λέγει
Αὐτὸς
προπορεύσομαί
σου
καὶ
καταπαύσω
σε
.
(15.)
καὶ
λέγει
πρὸς
αὐτόν
Εἰ
μὴ
αὐτὸς
σὺ
πορεύῃ
,
μή
με
ἀναγάγῃς
ἐντεῦθεν·
(16.)
καὶ
πῶς
γνωστὸν
ἔσται
ἀληθῶς
ὅτι
εὕρηκα
χάριν
παρὰ
σοί
,
ἐγώ
τε
καὶ
ὁ
λαός
σου
,
ἀλλ’
ἢ
συμπορευομένου
σου
μεθ’
ἡμῶν
;
καὶ
ἐνδοξασθήσομαι
ἐγώ
τε
καὶ
ὁ
λαός
σου
παρὰ
πάντα
τὰ
ἔθνη
,
ὅσα
ἐπὶ
τῆς
γῆς
ἐστιν
.
(17.)
καὶ
εἶπεν
κύριος
πρὸς
Μωυσῆν
Καὶ
τοῦτόν
σοι
τὸν
λόγον
,
ὃν
εἴρηκας
,
ποιήσω·
εὕρηκας
γὰρ
χάριν
ἐνώπιόν
μου
,
καὶ
οἶδά
σε
παρὰ
πάντας
.
(18.)
καὶ
λέγει
Δεῖξόν
μοι
τὴν
σεαυτοῦ
δόξαν
.
(19.)
καὶ
εἶπεν
Ἐγὼ
παρελεύσομαι
πρότερός
σου
τῇ
δόξῃ
μου
καὶ
καλέσω
ἐπὶ
τῷ
ὀνόματί
μου
Κύριος
ἐναντίον
σου·
καὶ
ἐλεήσω
ὃν
ἂν
ἐλεῶ
,
καὶ
οἰκτιρήσω
ὃν
ἂν
οἰκτίρω
.
(20.)
καὶ
εἶπεν
Οὐ
δυνήσῃ
ἰδεῖν
μου
τὸ
πρόσωπον·
οὐ
γὰρ
μὴ
ἴδῃ
ἄνθρωπος
τὸ
πρόσωπόν
μου
καὶ
ζήσεται
.
(21.)
καὶ
εἶπεν
κύριος
Ἰδοὺ
τόπος
παρ’
ἐμοί
,
στήσῃ
ἐπὶ
τῆς
πέτρας·
(22.)
ἡνίκα
δ’
ἂν
παρέλθῃ
μου
ἡ
δόξα
,
καὶ
θήσω
σε
εἰς
ὀπὴν
τῆς
πέτρας
καὶ
σκεπάσω
τῇ
χειρί
μου
ἐπὶ
σέ
,
ἕως
ἂν
παρέλθω·
(23.)
καὶ
ἀφελῶ
τὴν
χεῖρα
,
καὶ
τότε
ὄψῃ
τὰ
ὀπίσω
μου
,
τὸ
δὲ
πρόσωπόν
μου
οὐκ
ὀφθήσεταί
σοι
.
34
.
(1.)
Καὶ
εἶπεν
κύριος
πρὸς
Μωυσῆν
Λάξευσον
σεαυτῷ
δύο
πλάκας
λιθίνας
καθὼς
καὶ
αἱ
πρῶται
καὶ
ἀνάβηθι
πρός
με
εἰς
τὸ
ὄρος
,
καὶ
γράψω
ἐπὶ
τῶν
πλακῶν
τὰ
ῥήματα
,
ἃ
ἦν
ἐν
ταῖς
πλαξὶν
ταῖς
πρώταις
,
αἷς
συνέτριψας
.
(2.)
καὶ
γίνου
ἕτοιμος
εἰς
τὸ
πρωὶ
καὶ
ἀναβήσῃ
ἐπὶ
τὸ
ὄρος
τὸ
Σινα
καὶ
στήσῃ
μοι
ἐκεῖ
ἐπ’
ἄκρου
τοῦ
.
(3.)
καὶ
μηδεὶς
ἀναβήτω
μετὰ
σοῦ
μηδὲ
ὀφθήτω
ἐν
παντὶ
τῷ
ὄρει·
καὶ
τὰ
πρόβατα
καὶ
αἱ
βόες
μὴ
νεμέσθωσαν
πλησίον
τοῦ
ὄρους
ἐκείνου
.
(4.)
καὶ
ἐλάξευσεν
δύο
πλάκας
λιθίνας
καθάπερ
καὶ
αἱ
πρῶται·
καὶ
ὀρθρίσας
Μωυσῆς
ἀνέβη
εἰς
τὸ
ὄρος
τὸ
Σινα
,
καθότι
συνέταξεν
αὐτῷ
κύριος·
καὶ
ἔλαβεν
Μωυσῆς
τὰς
δύο
πλάκας
τὰς
λιθίνας
.
(5.)
καὶ
κατέβη
κύριος
ἐν
νεφέλῃ
καὶ
παρέστη
αὐτῷ
ἐκεῖ·
καὶ
ἐκάλεσεν
τῷ
ὀνόματι
κυρίου
.
(6.)
καὶ
παρῆλθεν
κύριος
πρὸ
προσώπου
αὐτοῦ
καὶ
ἐκάλεσεν
Κύριος
ὁ
θεὸς
οἰκτίρμων
καὶ
ἐλεήμων
,
μακρόθυμος
καὶ
πολυέλεος
καὶ
ἀληθινὸς
(7.)
καὶ
δικαιοσύνην
διατηρῶν
καὶ
ποιῶν
ἔλεος
εἰς
χιλιάδας
,
ἀφαιρῶν
ἀνομίας
καὶ
ἀδικίας
καὶ
ἁμαρτίας
,
καὶ
οὐ
καθαριεῖ
τὸν
ἔνοχον
ἐπάγων
ἀνομίας
πατέρων
@1
ἐπὶ
τέκνα
καὶ
ἐπὶ
τέκνα
τέκνων
ἐπὶ
τρίτην
καὶ
τετάρτην
γενεάν
.
(8.)
καὶ
σπεύσας
Μωυσῆς
κύψας
ἐπὶ
τὴν
γῆν
προσεκύνησεν
(9.)
καὶ
εἶπεν
Εἰ
εὕρηκα
χάριν
ἐνώπιόν
σου
,
συμπορευθήτω
ὁ
κύριός
μου
μεθ’
ἡμῶν·
ὁ
λαὸς
γὰρ
σκληροτράχηλός
ἐστιν
,
καὶ
ἀφελεῖς
σὺ
τὰς
ἁμαρτίας
ἡμῶν
καὶ
τὰς
ἀνομίας
ἡμῶν
,
καὶ
ἐσόμεθα
σοί
.
(10.)
καὶ
εἶπεν
κύριος
πρὸς
Μωυσῆν
Ἰδοὺ
ἐγὼ
τίθημί
σοι
διαθήκην·
ἐνώπιον
παντὸς
τοῦ
λαοῦ
σου
ποιήσω
ἔνδοξα
,
ἃ
οὐ
γέγονεν
ἐν
πάσῃ
τῇ
γῇ
καὶ
ἐν
παντὶ
ἔθνει
,
καὶ
ὄψεται
πᾶς
ὁ
λαός
,
ἐν
οἷς
εἶ
σύ
,
τὰ
ἔργα
κυρίου
ὅτι
θαυμαστά
ἐστιν
ἃ
ἐγὼ
ποιήσω
σοι
.
(11.)
πρόσεχε
σὺ
πάντα
,
ὅσα
ἐγὼ
ἐντέλλομαί
σοι
.
ἰδοὺ
ἐγὼ
ἐκβάλλω
πρὸ
προσώπου
ὑμῶν
τὸν
Αμορραῖον
καὶ
Χαναναῖον
καὶ
Χετταῖον
καὶ
Φερεζαῖον
καὶ
Ευαῖον
καὶ
Γεργεσαῖον
καὶ
Ιεβουσαῖον·
(12.)
πρόσεχε
σεαυτῷ
,
μήποτε
θῇς
διαθήκην
τοῖς
ἐγκαθημένοις
ἐπὶ
τῆς
γῆς
,
εἰς
ἣν
εἰσπορεύῃ
εἰς
αὐτήν
,
μή
σοι
γένηται
πρόσκομμα
ἐν
ὑμῖν
.
(13.)
τοὺς
βωμοὺς
αὐτῶν
καθελεῖτε
καὶ
τὰς
στήλας
αὐτῶν
συντρίψετε
καὶ
τὰ
ἄλση
αὐτῶν
ἐκκόψετε
καὶ
τὰ
γλυπτὰ
τῶν
θεῶν
αὐτῶν
κατακαύσετε
ἐν
πυρί
.
(14.)
οὐ
γὰρ
μὴ
προσκυνήσητε
θεῷ
ἑτέρῳ·
ὁ
γὰρ
κύριος
ὁ
θεὸς
ζηλωτὸν
ὄνομα
,
θεὸς
ζηλωτής
ἐστιν
.
(15.)
μήποτε
θῇς
διαθήκην
τοῖς
ἐγκαθημένοις
πρὸς
ἀλλοφύλους
ἐπὶ
τῆς
γῆς
,
καὶ
ἐκπορνεύσωσιν
ὀπίσω
τῶν
θεῶν
αὐτῶν
καὶ
θύσωσι
τοῖς
θεοῖς
αὐτῶν
καὶ
καλέσωσίν
σε
καὶ
φάγῃς
τῶν
θυμάτων
αὐτῶν
,
(16.)
καὶ
λάβῃς
τῶν
θυγατέρων
αὐτῶν
τοῖς
υἱοῖς
σου
καὶ
τῶν
θυγατέρων
σου
δῷς
τοῖς
υἱοῖς
αὐτῶν
,
καὶ
ἐκπορνεύσωσιν
αἱ
θυγατέρες
σου
ὀπίσω
τῶν
θεῶν
αὐτῶν
καὶ
ἐκπορνεύσωσιν
τοὺς
υἱούς
σου
ὀπίσω
τῶν
θεῶν
αὐτῶν
.
(17.)
καὶ
θεοὺς
χωνευτοὺς
οὐ
ποιήσεις
σεαυτῷ
.
(18.)
καὶ
τὴν
ἑορτὴν
τῶν
ἀζύμων
φυλάξῃ·
ἑπτὰ
ἡμέρας
φάγῃ
ἄζυμα
,
καθάπερ
ἐντέταλμαί
σοι
,
εἰς
τὸν
καιρὸν
ἐν
μηνὶ
τῶν
νέων·
ἐν
γὰρ
μηνὶ
τῶν
νέων
ἐξῆλθες
ἐξ
Αἰγύπτου
.
(19.)
πᾶν
διανοῖγον
μήτραν
ἐμοί
,
τὰ
ἀρσενικά
,
πρωτότοκον
μόσχου
καὶ
πρωτότοκον
προβάτου
.
(20.)
καὶ
πρωτότοκον
ὑποζυγίου
λυτρώσῃ
προβάτῳ·
ἐὰν
δὲ
μὴ
λυτρώσῃ
αὐτό
,
τιμὴν
δώσεις
.
πᾶν
πρωτότοκον
τῶν
υἱῶν
σου
λυτρώσῃ
.
οὐκ
ὀφθήσῃ
ἐνώπιόν
μου
κενός
.
(21.)
ἓξ
ἡμέρας
ἐργᾷ
,
τῇ
δὲ
ἑβδόμῃ
καταπαύσεις·
τῷ
σπόρῳ
καὶ
τῷ
ἀμήτῳ
καταπαύσεις
.
(22.)
καὶ
ἑορτὴν
ἑβδομάδων
ποιήσεις
μοι
ἀρχὴν
θερισμοῦ
πυρῶν
καὶ
ἑορτὴν
συναγωγῆς
μεσοῦντος
τοῦ
ἐνιαυτοῦ
.
(23.)
τρεῖς
καιροὺς
τοῦ
ἐνιαυτοῦ
ὀφθήσεται
πᾶν
ἀρσενικόν
σου
ἐνώπιον
κυρίου
τοῦ
θεοῦ
Ισραηλ·
(24.)
ὅταν
γὰρ
ἐκβάλω
τὰ
ἔθνη
πρὸ
προσώπου
σου
καὶ
πλατύνω
τὰ
ὅριά
σου
,
οὐκ
ἐπιθυμήσει
οὐδεὶς
τῆς
γῆς
σου
,
ἡνίκα
ἂν
ἀναβαίνῃς
ὀφθῆναι
ἐναντίον
κυρίου
τοῦ
θεοῦ
σου
τρεῖς
καιροὺς
τοῦ
ἐνιαυτοῦ
.
(25.)
οὐ
σφάξεις
ἐπὶ
ζύμῃ
αἷμα
θυμιαμάτων
μου
.
καὶ
οὐ

εἰς
τὸ
πρωὶ
θύματα
τῆς
ἑορτῆς
τοῦ
πασχα
.
(26.)
τὰ
πρωτογενήματα
τῆς
γῆς
σου
θήσεις
εἰς
τὸν
οἶκον
κυρίου
τοῦ
θεοῦ
σου
.
οὐ
προσοίσεις
ἄρνα
ἐν
γάλακτι
μητρὸς
αὐτοῦ
.
(27.)
Καὶ
εἶπεν
κύριος
πρὸς
Μωυσῆν
Γράψον
σεαυτῷ
τὰ
ῥήματα
ταῦτα·
ἐπὶ
γὰρ
τῶν
λόγων
τούτων
τέθειμαί
σοι
διαθήκην
καὶ
τῷ
Ισραηλ
.
(28.)
καὶ
ἦν
ἐκεῖ
Μωυσῆς
ἐναντίον
κυρίου
τεσσαράκοντα
ἡμέρας
καὶ
τεσσαράκοντα
νύκτας·
ἄρτον
οὐκ
ἔφαγεν
καὶ
ὕδωρ
οὐκ
ἔπιεν·
καὶ
ἔγραψεν
τὰ
ῥήματα
ταῦτα
ἐπὶ
τῶν
πλακῶν
τῆς
διαθήκης
,
τοὺς
δέκα
λόγους
.
—
(29.)
ὡς
δὲ
κατέβαινεν
Μωυσῆς
ἐκ
τοῦ
ὄρους
,
καὶ
αἱ
δύο
πλάκες
ἐπὶ
τῶν
χειρῶν
Μωυσῆ·
καταβαίνοντος
δὲ
αὐτοῦ
ἐκ
τοῦ
ὄρους
Μωυσῆς
οὐκ
ᾔδει
ὅτι
δεδόξασται
ἡ
ὄψις
τοῦ
χρώματος
τοῦ
προσώπου
αὐτοῦ
ἐν
τῷ
λαλεῖν
αὐτὸν
αὐτῷ
.
(30.)
καὶ
εἶδεν
Ααρων
καὶ
πάντες
οἱ
πρεσβύτεροι
Ισραηλ
τὸν
Μωυσῆν
καὶ
ἦν
δεδοξασμένη
ἡ
ὄψις
τοῦ
χρώματος
τοῦ
προσώπου
αὐτοῦ
,
καὶ
ἐφοβήθησαν
ἐγγίσαι
αὐτοῦ
.
(31.)
καὶ
ἐκάλεσεν
αὐτοὺς
Μωυσῆς
,
καὶ
ἐπεστράφησαν
πρὸς
αὐτὸν
Ααρων
καὶ
πάντες
οἱ
ἄρχοντες
τῆς
συναγωγῆς
,
καὶ
ἐλάλησεν
αὐτοῖς
Μωυσῆς
.
(32.)
καὶ
μετὰ
ταῦτα
προσῆλθον
πρὸς
αὐτὸν
πάντες
οἱ
υἱοὶ
Ισραηλ
,
καὶ
ἐνετείλατο
αὐτοῖς
πάντα
,
ὅσα
ἐλάλησεν
κύριος
πρὸς
αὐτὸν
ἐν
τῷ
ὄρει
Σινα
.
(33.)
καὶ
ἐπειδὴ
κατέπαυσεν
λαλῶν
πρὸς
αὐτούς
,
ἐπέθηκεν
ἐπὶ
τὸ
πρόσωπον
αὐτοῦ
κάλυμμα
.
(34.)
ἡνίκα
δ’
ἂν
εἰσεπορεύετο
Μωυσῆς
ἔναντι
κυρίου
λαλεῖν
αὐτῷ
,
περιῃρεῖτο
τὸ
κάλυμμα
ἕως
τοῦ
ἐκπορεύεσθαι
.
καὶ
ἐξελθὼν
ἐλάλει
πᾶσιν
τοῖς
υἱοῖς
Ισραηλ
ὅσα
ἐνετείλατο
αὐτῷ
κύριος
,
(35.)
καὶ
εἶδον
οἱ
υἱοὶ
Ισραηλ
τὸ
πρόσωπον
Μωυσῆ
ὅτι
δεδόξασται
,
καὶ
περιέθηκεν
Μωυσῆς
κάλυμμα
ἐπὶ
τὸ
πρόσωπον
ἑαυτοῦ
,
ἕως
ἂν
εἰσέλθῃ
συλλαλεῖν
αὐτῷ
.
35
.
(1.)
Καὶ
συνήθροισεν
Μωυσῆς
πᾶσαν
συναγωγὴν
υἱῶν
Ισραηλ
καὶ
εἶπεν
πρὸς
αὐτούς
Οὗτοι
οἱ
λόγοι
,
οὓς
εἶπεν
κύριος
ποιῆσαι
αὐτούς
.
(2.)
ἓξ
ἡμέρας
ποιήσεις
ἔργα
,
τῇ
δὲ
ἡμέρᾳ
τῇ
ἑβδόμῃ
κατάπαυσις
,
ἅγιον
,
σάββατα
,
ἀνάπαυσις
κυρίῳ·
πᾶς
ὁ
ποιῶν
ἔργον
ἐν
αὐτῇ
τελευτάτω
.
(3.)
οὐ
καύσετε
πῦρ
ἐν
πάσῃ
κατοικίᾳ
ὑμῶν
τῇ
ἡμέρᾳ
τῶν
σαββάτων·
ἐγὼ
κύριος
.
(4.)
Καὶ
εἶπεν
Μωυσῆς
πρὸς
πᾶσαν
συναγωγὴν
υἱῶν
Ισραηλ
λέγων
Τοῦτο
τὸ
ῥῆμα
,
ὃ
συνέταξεν
κύριος
λέγων
(5.)
Λάβετε
παρ’
ὑμῶν
αὐτῶν
ἀφαίρεμα
κυρίῳ·
πᾶς
ὁ
καταδεχόμενος
τῇ
καρδίᾳ
οἴσουσιν
τὰς
ἀπαρχὰς
κυρίῳ
,
χρυσίον
,
ἀργύριον
,
χαλκόν
,
(6.)
ὑάκινθον
,
πορφύραν
,
κόκκινον
διπλοῦν
διανενησμένον
καὶ
βύσσον
κεκλωσμένην
καὶ
τρίχας
αἰγείας
(7.)
καὶ
δέρματα
κριῶν
ἠρυθροδανωμένα
καὶ
δέρματα
ὑακίνθινα
καὶ
ξύλα
ἄσηπτα
(9.)
καὶ
λίθους
σαρδίου
καὶ
λίθους
εἰς
τὴν
γλυφὴν
εἰς
τὴν
ἐπωμίδα
καὶ
τὸν
ποδήρη
.
(10.)
καὶ
πᾶς
σοφὸς
τῇ
καρδίᾳ
ἐν
ὑμῖν
ἐλθὼν
ἐργαζέσθω
πάντα
,
ὅσα
συνέταξεν
κύριος·
(11.)
τὴν
σκηνὴν
καὶ
τὰ
παραρρύματα
καὶ
τὰ
καλύμματα
καὶ
τὰ
διατόνια
καὶ
τοὺς
μοχλοὺς
καὶ
τοὺς
στύλους
(12.)
καὶ
τὴν
κιβωτὸν
τοῦ
μαρτυρίου
καὶ
τοὺς
ἀναφορεῖς
αὐτῆς
καὶ
τὸ
ἱλαστήριον
αὐτῆς
καὶ
τὸ
καταπέτασμα
(12a.)
καὶ
τὰ
ἱστία
τῆς
αὐλῆς
καὶ
τοὺς
στύλους
αὐτῆς
καὶ
τοὺς
λίθους
τῆς
σμαράγδου
καὶ
τὸ
θυμίαμα
καὶ
τὸ
ἔλαιον
τοῦ
χρίσματος
(13.)
καὶ
τὴν
τράπεζαν
καὶ
πάντα
τὰ
σκεύη
αὐτῆς
(14.)
καὶ
τὴν
λυχνίαν
τοῦ
φωτὸς
καὶ
πάντα
τὰ
σκεύη
αὐτῆς
(16.)
καὶ
τὸ
θυσιαστήριον
καὶ
πάντα
τὰ
σκεύη
αὐτοῦ
(19.)
καὶ
τὰς
στολὰς
τὰς
ἁγίας
Ααρων
τοῦ
ἱερέως
καὶ
τὰς
στολάς
,
ἐν
αἷς
λειτουργήσουσιν
ἐν
αὐταῖς
,
καὶ
τοὺς
χιτῶνας
τοῖς
υἱοῖς
Ααρων
τῆς
ἱερατείας
καὶ
τὸ
ἔλαιον
τοῦ
χρίσματος
καὶ
τὸ
θυμίαμα
τῆς
συνθέσεως
.
—
(20.)
καὶ
ἐξῆλθεν
πᾶσα
συναγωγὴ
υἱῶν
Ισραηλ
ἀπὸ
Μωυσῆ
(21.)
καὶ
ἤνεγκαν
ἕκαστος
ὧν
ἔφερεν
αὐτῶν
ἡ
καρδία
,
καὶ
ὅσοις
ἔδοξεν
τῇ
ψυχῇ
αὐτῶν
,
ἤνεγκαν
ἀφαίρεμα
κυρίῳ
εἰς
πάντα
τὰ
ἔργα
τῆς
σκηνῆς
τοῦ
μαρτυρίου
καὶ
εἰς
πάντα
τὰ
κάτεργα
αὐτῆς
καὶ
εἰς
πάσας
τὰς
στολὰς
τοῦ
ἁγίου
.
(22.)
καὶ
ἤνεγκαν
οἱ
ἄνδρες
παρὰ
τῶν
γυναικῶν·
πᾶς
,
ᾧ
ἔδοξεν
τῇ
διανοίᾳ
,
ἤνεγκαν
σφραγῖδας
καὶ
ἐνώτια
καὶ
δακτυλίους
καὶ
ἐμπλόκια
καὶ
περιδέξια
,
πᾶν
σκεῦος
χρυσοῦν
,
καὶ
πάντες
,
ὅσοι
ἤνεγκαν
ἀφαιρέματα
χρυσίου
κυρίῳ
.
(23.)
καὶ
παρ’
ᾧ
εὑρέθη
βύσσος
καὶ
δέρματα
ὑακίνθινα
καὶ
δέρματα
κριῶν
ἠρυθροδανωμένα
,
ἤνεγκαν
.
(24.)
καὶ
πᾶς
ὁ
ἀφαιρῶν
ἀφαίρεμα
ἀργύριον
καὶ
χαλκὸν
ἤνεγκαν
τὰ
ἀφαιρέματα
κυρίῳ
,
καὶ
παρ’
οἷς
εὑρέθη
ξύλα
ἄσηπτα
εἰς
πάντα
τὰ
ἔργα
τῆς
κατασκευῆς
,
ἤνεγκαν
.
(25.)
καὶ
πᾶσα
γυνὴ
σοφὴ
τῇ
διανοίᾳ
ταῖς
χερσὶν
νήθειν
ἤνεγκαν
νενησμένα
,
τὴν
ὑάκινθον
καὶ
τὴν
πορφύραν
καὶ
τὸ
κόκκινον
καὶ
τὴν
βύσσον·
(26.)
καὶ
πᾶσαι
αἱ
γυναῖκες
,
αἷς
ἔδοξεν
τῇ
διανοίᾳ
αὐτῶν
ἐν
σοφίᾳ
,
ἔνησαν
τὰς
τρίχας
τὰς
αἰγείας
.
(27.)
καὶ
οἱ
ἄρχοντες
ἤνεγκαν
τοὺς
λίθους
τῆς
σμαράγδου
καὶ
τοὺς
λίθους
τῆς
πληρώσεως
εἰς
τὴν
ἐπωμίδα
καὶ
εἰς
τὸ
λογεῖον
(28.)
καὶ
τὰς
συνθέσεις
καὶ
τὸ
ἔλαιον
τῆς
χρίσεως
καὶ
τὴν
σύνθεσιν
τοῦ
θυμιάματος
.
(29.)
καὶ
πᾶς
ἀνὴρ
καὶ
γυνή
,
ὧν
ἔφερεν
ἡ
διάνοια
αὐτῶν
εἰσελθόντας
ποιεῖν
πάντα
τὰ
ἔργα
,
ὅσα
συνέταξεν
κύριος
ποιῆσαι
αὐτὰ
διὰ
Μωυσῆ
,
ἤνεγκαν
οἱ
υἱοὶ
Ισραηλ
ἀφαίρεμα
κυρίῳ
.
(30.)
Καὶ
εἶπεν
Μωυσῆς
τοῖς
υἱοῖς
Ισραηλ
Ἰδοὺ
ἀνακέκληκεν
ὁ
θεὸς
ἐξ
ὀνόματος
τὸν
Βεσελεηλ
τὸν
τοῦ
Ουριου
τὸν
Ωρ
ἐκ
φυλῆς
Ιουδα
(31.)
καὶ
ἐνέπλησεν
αὐτὸν
πνεῦμα
θεῖον
σοφίας
καὶ
συνέσεως
καὶ
ἐπιστήμης
πάντων
(32.)
ἀρχιτεκτονεῖν
κατὰ
πάντα
τὰ
ἔργα
τῆς
ἀρχιτεκτονίας
ποιεῖν
τὸ
χρυσίον
καὶ
τὸ
ἀργύριον
καὶ
τὸν
χαλκὸν
(33.)
καὶ
λιθουργῆσαι
τὸν
λίθον
καὶ
κατεργάζεσθαι
τὰ
ξύλα
καὶ
ποιεῖν
ἐν
παντὶ
ἔργῳ
σοφίας·
(34.)
καὶ
προβιβάσαι
γε
ἔδωκεν
αὐτῷ
ἐν
τῇ
διανοίᾳ
,
αὐτῷ
τε
καὶ
Ελιαβ
τῷ
τοῦ
Αχισαμακ
ἐκ
φυλῆς
Δαν·
(35.)
ἐνέπλησεν
αὐτοὺς
σοφίας
καὶ
συνέσεως
διανοίας
πάντα
συνιέναι
ποιῆσαι
τὰ
ἔργα
τοῦ
ἁγίου
καὶ
τὰ
ὑφαντὰ
καὶ
ποικιλτὰ
ὑφᾶναι
τῷ
κοκκίνῳ
καὶ
τῇ
βύσσῳ
ποιεῖν
πᾶν
ἔργον
ἀρχιτεκτονίας
ποικιλίας
.