Cecile Punzala at Amanda L. Jagolino

Mga Patron Santo at Ang Barrio Fiesta

May maraming pagkakatulad (similarities) ang mga tradisyong Pilipino kasama mga tradisyong Kastila. Katawanin (represents) ng pagdating ni Magellan sa Cebu ang unang tangka (attempt) ng Kastila magpasampalataya (convert) ng katutubong Pilipino sa Katolika Romana. Pagkatapos, ang Iglesiya Katolika Romana naging mahalaga (important) sa buhay na Pilipino. Mga “patron” (patron saint) ay mahalagang parte ng relihiyon. Tuwing Katolikang barangay (barrio, town) nagdidiwang ng “barrio fiesta” parangalan (to honor) kanyang patron. Dahil sa tuwing barangay may patron, marahil (possibly) ang fiesta ay nagdidiwang sa tabi-tabi araw-araw. Dumadalo (attends) lahat ng tao ng makulay na kasayahang (festivities). Bukod sa handaan (feasting), dalhin ang larawan ng patron, at ibang kasayahang, ang barrio fiesta naging mahalagang parte ng kulturang Pilipino. Iniuukol (dedicated) ng okasyon sa kumunidad at nagdidiwang ng buhay. Kung ano tuwing fiesta siya ring barrio fiesta: may oportunidad para pagkikita-kita (reunion) ng mga kaibigan at pamilya. May oportunidad matuwa at magpasalamat.

Ang pista ay ang pinakamabuting halimbawa ng bayanihan – ang diwa ng pagtutulungan ng bayang Pilipino. Lahat ng tao ay naghahanda para sa pista. Ang mga puno ng bayan ang siyang nagbabalak at nag-uusap tungkol sa gawain. Ang hermana or hermano mayor ang nag-aayos ng mga palabas. Nanghihingi sila ng mga kontribusyon para sa pista. Nililinis ang mga manggagawa ng mga daan habang naglilinis ang mga maybahay ng kanilang tirahan. Nagsisimulang magluto ang mga babae ng maraming pagkain. Umuuwi ang mga kamag-anak na nakatira sa malayo.

Pinaparangalan sa pista ang patrong santa ng bayan. Nagdadarasal ang mga tao ng siyam na araw na nobena para sa patron. Sa ikasiyam na araw ang pista. Dinadala ang imahen ng santa sa carroza. Ang prusisyon ay lumilipas sa buong banyan. Ang mga tao ay umaawit habang naglalakad na maydalang kandila.

Maingay at makulay ang pista. Tumutugtog ang banda sa plasa. Dumarating ang maraming bisita: mga manganganta, mga tindero, mga pulitiko, mga mangugulot at mga pulubi. Gumagayak ang mga tao. Iniaalay sila ng kanilang tirahan. Inihahandug nila ang kanilang pagkain. Sumasali ang magagandang mga dalaga sa paligsahan para maging lakambini ng bayan. May palabas na mga moda, ng mga talumpating pulitiko at mga sayawan.

Naglalaro ang mga tao ng maraming laro. Sa pabo sebo, umaakyat ang lalake ng pabong madulas upang makuha siya ang supot ng pera sa itaas ng pabo. Sa juego de anillo, dalawang tao ay nagsiskap na ilusot ang kahoy sa pakasabit ng mga nakasabit na singsing habang nakasakay sa bisikleta. Ang ibang lalaki ay tumataya sa sabong.

Marangal na pangyayari ang pista sa madlang bayan. Nagkakasamang muli ang mga pamilya at mga magkakaibigan. Mahalaga pa rin ang simbahan sa buhay ng mga Pilipino. Nagsasanay ang mga lider ng kapangyarihan at nagpapasikat ang mayaman ng kanilang pagkabukas-palad. Hinahingin ng pista ang maraming sikap, pero at sa wakas, nagiging masaya ang lahat ng tao sa pista.

Ngayon, ang apat ng Abril, ay araw ni San Isidoro. Kung batang lalaki siya, mahirap na estudyante siya. Kasama kanyang pananampalataya (religious faith), nagging siya ang taong pinakaedukado. Siya ay santo ng mga estudyante, mga kompyuter, at ang Internet

Bibliography

http://www.asiatour.com/philippines/e-02trav/ep-tra12_e.htm

http://www.catholic-forum.com/saints/sainti04.htm

http://www.festivals.filonline.com

http://www.seasite.niu.edu/crossroads/Russell/Christianity.htm

http://www.seasite.niu.edu/Tagalog/Tagalog_Default_files/Philippine_Culture/Regional%20Cultures/philippine_regionalculture.htm

Roces, Alfredo and Grace. Culture Shock! Philippines. 3rd ed. Portland: Graphic Arts Center Publishing Company, 1992.