Exodus 9-12 (TLG/Rahlfs)

9.
(1.)   Εἶπεν
δὲ
κύριος
πρὸς
Μωυσῆν
Εἴσελθε
πρὸς
Φαραω
καὶ
ἐρεῖς
αὐτῷ
Τάδε
λέγει
κύριος
ὁ
θεὸς
τῶν
Εβραίων
Ἐξαπόστειλον
τὸν
λαόν
μου
,
ἵνα
μοι
λατρεύσωσιν· (2.) 
εἰ
μὲν
οὖν
μὴ
βούλει
ἐξαποστεῖλαι
τὸν
λαόν
μου
,
ἀλλ’
ἔτι
ἐγκρατεῖς
αὐτοῦ, (3.) 
ἰδοὺ
χεὶρ
κυρίου
ἐπέσται
ἐν
τοῖς
κτήνεσίν
σου
τοῖς
ἐν
τοῖς
πεδίοις
,
ἔν
τε
τοῖς
ἵπ-
ποις
καὶ
ἐν
τοῖς
ὑποζυγίοις
καὶ
ταῖς
καμήλοις
καὶ
βουσὶν
καὶ
προ-
βάτοις
,
θάνατος
μέγας
σφόδρα
.
 (4.) 
καὶ
παραδοξάσω
ἐγὼ
ἐν
τῷ
καιρῷ
ἐκείνῳ
ἀνὰ
μέσον
τῶν
κτηνῶν
τῶν
Αἰγυπτίων
καὶ
ἀνὰ
μέσον
τῶν
κτηνῶν
τῶν
υἱῶν
Ισραηλ·
οὐ
τελευτήσει
ἀπὸ
πάντων
τῶν
τοῦ
Ισραηλ
υἱῶν
ῥητόν. (5.) 
καὶ
ἔδωκεν
ὁ
θεὸς
ὅρον
λέγων
Ἐν
τῇ
αὔριον
ποιήσει
κύριος
τὸ
ῥῆμα
τοῦτο
ἐπὶ
τῆς
γῆς. (6.) 
καὶ
ἐποίησεν
κύριος
τὸ
ῥῆμα
τοῦτο
τῇ
ἐπαύριον
,
καὶ
ἐτελεύτησεν
πάντα
τὰ
κτήνη
τῶν
Αἰγυπτίων
,
ἀπὸ
δὲ
τῶν
κτηνῶν
τῶν
υἱῶν
Ισραηλ
οὐκ
ἐτελεύτησεν
οὐδέν. (7.) 
ἰδὼν
δὲ
Φαραω
ὅτι
οὐκ
ἐτελεύτησεν
ἀπὸ
πάντων
τῶν
κτηνῶν
τῶν
υἱῶν
Ισραηλ
οὐδέν
,
ἐβαρύνθη
ἡ
καρδία
Φαραω
,
καὶ
οὐκ
ἐξαπέστειλεν
τὸν
λαόν
.
(8.)   Εἶπεν
δὲ
κύριος
πρὸς
Μωυσῆν
καὶ
Ααρων
λέγων
Λάβετε
ὑμεῖς
πλήρεις
τὰς
χεῖρας
αἰθάλης
καμιναίας
,
καὶ
πασάτω
Μωυσῆς
εἰς
τὸν
οὐρανὸν
ἐναντίον
Φαραω
καὶ
ἐναντίον
τῶν
θεραπόντων
αὐτοῦ
,
(9.) καὶ
γενηθήτω
κονιορτὸς
ἐπὶ
πᾶσαν
τὴν
γῆν
Αἰγύπτου
,
καὶ
ἔσται
ἐπὶ
τοὺς
ἀνθρώπους
καὶ
ἐπὶ
τὰ
τετράποδα
ἕλκη
,
φλυκτίδες
ἀνα-
ζέουσαι
,
ἔν
τε
τοῖς
ἀνθρώποις
καὶ
ἐν
τοῖς
τετράποσιν
καὶ
ἐν
πάσῃ
γῇ
Αἰγύπτου
.
 (10.) 
καὶ
ἔλαβεν
τὴν
αἰθάλην
τῆς
καμιναίας
ἐναντίον
Φαραω
καὶ
ἔπασεν
αὐτὴν
Μωυσῆς
εἰς
τὸν
οὐρανόν
,
καὶ
ἐγένετο
ἕλκη
,
φλυκτίδες
ἀναζέουσαι
,
ἐν
τοῖς
ἀνθρώποις
καὶ
ἐν
τοῖς
τετράποσιν. (11.) 
καὶ
οὐκ
ἠδύναντο
οἱ
φαρμακοὶ
στῆναι
ἐναντίον
Μωυσῆ
διὰ
τὰ
ἕλκη·
ἐγένετο
γὰρ
τὰ
ἕλκη
ἐν
τοῖς
φαρμακοῖς
καὶ
ἐν
πάσῃ
γῇ
Αἰγύπτου
.
 (12.) 
ἐσκλήρυνεν
δὲ
κύριος
τὴν
καρδίαν
Φαραω
,
καὶ
οὐκ
εἰσήκουσεν
αὐτῶν
,
καθὰ
συνέταξεν
κύριος
.
(13.)   Εἶπεν
δὲ
κύριος
πρὸς
Μωυσῆν
Ὄρθρισον
τὸ
πρωὶ
καὶ
στῆθι
ἐναντίον
Φαραω
καὶ
ἐρεῖς
πρὸς
αὐτόν
Τάδε
λέγει
κύριος
ὁ
θεὸς
τῶν
Εβραίων
Ἐξαπόστειλον
τὸν
λαόν
μου
,
ἵνα
λατρεύσωσίν
μοι
.
(14.) ἐν
τῷ
γὰρ
νῦν
καιρῷ
ἐγὼ
ἐξαποστέλλω
πάντα
τὰ
συναντήματά
μου
εἰς
τὴν
καρδίαν
σου
καὶ
τῶν
θεραπόντων
σου
καὶ
τοῦ
λαοῦ
σου
,
ἵν’
εἰδῇς
ὅτι
οὐκ
ἔστιν
ὡς
ἐγὼ
ἄλλος
ἐν
πάσῃ
τῇ
γῇ. (15.) 
νῦν
γὰρ
ἀποστείλας
τὴν
χεῖρα
πατάξω
σε
καὶ
τὸν
λαόν
σου
θανάτῳ
,
καὶ
ἐκτριβήσῃ
ἀπὸ
τῆς
γῆς· (16.) 
καὶ
ἕνεκεν
τούτου
διετηρήθης
,
ἵνα
ἐνδείξωμαι
ἐν
σοὶ
τὴν
ἰσχύν
μου
,
καὶ
ὅπως
διαγγελῇ
τὸ
ὄνομά
μου
ἐν
πάσῃ
τῇ
γῇ
.
 (17.) 
ἔτι
οὖν
σὺ
ἐμποιῇ
τοῦ
λαοῦ
μου
τοῦ
μὴ
ἐξαποστεῖλαι
αὐτούς. (18.) 
ἰδοὺ
ἐγὼ
ὕω
ταύτην
τὴν
ὥραν
αὔριον
χάλαζαν
πολλὴν
σφόδρα
,
ἥτις
τοιαύτη
οὐ
γέγονεν
ἐν
Αἰγύπτῳ
ἀφ’
ἧς
ἡμέρας
ἔκτισται
ἕως
τῆς
ἡμέρας
ταύτης. (19.) 
νῦν
οὖν
κατάσπευσον
συναγαγεῖν
τὰ
κτήνη
σου
καὶ
ὅσα
σοί
ἐστιν
ἐν
τῷ
πεδίῳ·
πάντες
γὰρ
οἱ
ἄνθρωποι
καὶ
τὰ
κτήνη
,
ὅσα
ἂν
εὑρεθῇ
ἐν
τῷ
πεδίῳ
καὶ
μὴ
εἰσέλθῃ
εἰς
οἰκίαν
,
πέσῃ
δὲ
ἐπ’
αὐτὰ
ἡ
χάλαζα
,
τελευτήσει.  
(20.) 
ὁ
φοβούμενος
τὸ
ῥῆμα
κυρίου
τῶν
θεραπόντων
Φαραω
συνήγαγεν
τὰ
κτήνη
αὐτοῦ
εἰς
τοὺς
οἴκους· 
(21.) 
ὃς
δὲ
μὴ
προσέσχεν
τῇ
διανοίᾳ
εἰς
τὸ
ῥῆμα
κυρίου
,
ἀφῆκεν
τὰ
κτήνη
ἐν
τοῖς
πεδίοις
.
—
 (22.) 
εἶπεν
δὲ
κύριος
πρὸς
Μωυσῆν
Ἔκτεινον
τὴν
χεῖρά
σου
εἰς
τὸν
οὐρανόν
,
καὶ
ἔσται
χάλαζα
ἐπὶ
πᾶσαν
γῆν
Αἰγύπτου
,
ἐπί
τε
τοὺς
ἀνθρώπους
καὶ
τὰ
κτήνη
καὶ
ἐπὶ
πᾶσαν
βοτάνην
τὴν
ἐπὶ
τῆς
γῆς. (23.) 
ἐξέτεινεν
δὲ
Μωυσῆς
τὴν
χεῖρα
εἰς
τὸν
οὐρανόν
,
καὶ
κύριος
ἔδωκεν
φωνὰς
καὶ
χάλαζαν
,
καὶ
διέτρεχεν
τὸ
πῦρ
ἐπὶ
τῆς
γῆς
,
καὶ
ἔβρεξεν
κύριος
χάλαζαν
ἐπὶ
πᾶσαν
γῆν
Αἰγύπτου
.
(24.) ἦν
δὲ
ἡ
χάλαζα
καὶ
τὸ
πῦρ
φλογίζον
ἐν
τῇ
χαλάζῃ·
ἡ
δὲ
χάλαζα
πολλὴ
σφόδρα
σφόδρα
,
ἥτις
τοιαύτη
οὐ
γέγονεν
ἐν
Αἰγύπτῳ
ἀφ’
οὗ
γεγένηται
ἐπ’
αὐτῆς
ἔθνος
.
 (25.) 
ἐπάταξεν
δὲ
ἡ
χάλαζα
ἐν
πάσῃ
γῇ
Αἰγύπτου
ἀπὸ
ἀνθρώπου
ἕως
κτήνους
,
καὶ
πᾶσαν
βοτάνην
τὴν
ἐν
τῷ
πεδίῳ
ἐπάταξεν
ἡ
χάλαζα
,
καὶ
πάντα
τὰ
ξύλα
τὰ
ἐν
τοῖς
πεδίοις
συνέτριψεν
ἡ
χάλαζα· (26.) 
πλὴν
ἐν
γῇ
Γεσεμ
,
οὗ
ἦσαν
οἱ
υἱοὶ
Ισραηλ
,
οὐκ
ἐγένετο
ἡ
χάλαζα. (27.) 
ἀποστείλας
δὲ
Φαραω
ἐκάλεσεν
Μωυσῆν
καὶ
Ααρων
καὶ
εἶπεν
αὐτοῖς
Ἡμάρτηκα
τὸ
νῦν·
ὁ
κύριος
δίκαιος
,
ἐγὼ
δὲ
καὶ
ὁ
λαός
μου
ἀσεβεῖς. (28.) 
εὔξασθε
οὖν
περὶ
ἐμοῦ
πρὸς
κύριον
,
καὶ
παυσάσθω
τοῦ
γενηθῆναι
φωνὰς
θεοῦ
καὶ
χάλαζαν
καὶ
πῦρ·
καὶ
ἐξαποστελῶ
ὑμᾶς
,
καὶ
οὐκέτι
προσθήσεσθε
μένειν. (29.) 
εἶπεν
δὲ
αὐτῷ
Μωυσῆς
Ὡς
ἂν
ἐξέλθω
τὴν
πόλιν
,
ἐκπετάσω
τὰς
χεῖράς
μου
πρὸς
κύριον
,
καὶ
αἱ
φωναὶ
παύσονται
,
καὶ
ἡ
χάλαζα
καὶ
ὁ
ὑετὸς
οὐκ
ἔσται
ἔτι·
ἵνα
γνῷς
ὅτι
τοῦ
κυρίου
ἡ
γῆ
.
 (30.) 
καὶ
σὺ
καὶ
οἱ
θεράποντές
σου
ἐπίσταμαι
ὅτι
οὐδέπω
πεφόβησθε
τὸν
κύριον
.
 (31.) 
τὸ
δὲ
λίνον
καὶ
ἡ
κριθὴ
ἐπλήγη·
ἡ
γὰρ

παρεστηκυῖα
,
τὸ
δὲ
λίνον
σπερματίζον. (32.) 
ὁ
δὲ
πυρὸς
καὶ
ἡ
ὀλύρα
οὐκ
ἐπλήγη·
ὄψιμα
γὰρ
ἦν
.
 (33.) 
ἐξῆλθεν
δὲ
Μωυσῆς
ἀπὸ
Φαραω
ἐκτὸς
τῆς
πόλεως
καὶ
ἐξεπέτασεν
τὰς
χεῖρας
πρὸς
κύριον
,
καὶ
αἱ
φωναὶ
ἐπαύσαντο
καὶ
ἡ
χάλαζα
,
καὶ
ὁ
ὑετὸς
οὐκ
ἔσταξεν
ἔτι
ἐπὶ
τὴν
γῆν. (34.) 
ἰδὼν
δὲ
Φαραω
ὅτι
πέπαυται
ὁ
ὑετὸς
καὶ
ἡ
χάλαζα
καὶ
αἱ
φωναί
,
προσέθετο
τοῦ
ἁμαρτάνειν
καὶ
ἐβάρυνεν
αὐτοῦ
τὴν
καρδίαν
καὶ
τῶν
θεραπόντων
αὐτοῦ
.
 (35.) 
καὶ
ἐσκληρύνθη
ἡ
καρδία
Φαραω
,
καὶ
οὐκ
ἐξαπέστειλεν
τοὺς
υἱοὺς
Ισραηλ
,
καθάπερ
ἐλάλησεν
κύριος
τῷ
Μωυσῇ
.
10
.
(1.)   Εἶπεν
δὲ
κύριος
πρὸς
Μωυσῆν
λέγων
Εἴσελθε
πρὸς
Φαραω·
ἐγὼ
γὰρ
ἐσκλήρυνα
αὐτοῦ
τὴν
καρδίαν
καὶ
τῶν
θεραπόντων
αὐτοῦ
,
ἵνα
ἑξῆς
ἐπέλθῃ
τὰ
σημεῖα
ταῦτα
ἐπ’
αὐτούς· 
(2.) 
ὅπως
διηγήσησθε
εἰς
τὰ
ὦτα
τῶν
τέκνων
ὑμῶν
καὶ
τοῖς
τέκνοις
τῶν
τέκνων
ὑμῶν
ὅσα
ἐμπέπαιχα
τοῖς
Αἰγυπτίοις
,
καὶ
τὰ
σημεῖά
μου
,
ἃ
ἐποίησα
ἐν
αὐτοῖς
,
καὶ
γνώσεσθε
ὅτι
ἐγὼ
κύριος. 
(3.) 
εἰσῆλθεν
δὲ
Μωυσῆς
καὶ
Ααρων
ἐναντίον
Φαραω
καὶ
εἶπαν
αὐτῷ
Τάδε
λέγει
κύριος
ὁ
θεὸς
τῶν
Εβραίων
Ἕως
τίνος
οὐ
βούλει
ἐντραπῆναί
με
;
ἐξαπόστειλον
τὸν
λαόν
μου
,
ἵνα
λατρεύσωσίν
μοι. (4.) 
ἐὰν
δὲ
μὴ
θέλῃς
σὺ
ἐξαποστεῖλαι
τὸν
λαόν
μου
,
ἰδοὺ
ἐγὼ
ἐπάγω
ταύτην
τὴν
ὥραν
αὔριον
ἀκρίδα
πολλὴν
ἐπὶ
πάντα
τὰ
ὅριά
σου
,
 (5.) 
καὶ
καλύψει
τὴν
ὄψιν
τῆς
γῆς
,
καὶ
οὐ
δυνήσῃ
κατιδεῖν
τὴν
γῆν
,
καὶ
κατέδεται
πᾶν
τὸ
περισσὸν
τῆς
γῆς
τὸ
καταλειφθέν
,
ὃ
κατέλιπεν
ὑμῖν
ἡ
χάλαζα
,
καὶ
κατέδεται
πᾶν
ξύλον
τὸ
φυόμενον
ὑμῖν
ἐπὶ
τῆς
γῆς·
 (6.) 
καὶ
πλησθήσονταί
σου
αἱ
οἰκίαι
καὶ
αἱ
οἰκίαι
τῶν
θεραπόντων
σου
καὶ
πᾶσαι
αἱ
οἰκίαι
ἐν
πάσῃ
γῇ
τῶν
Αἰγυπτίων
,
ἃ
οὐδέποτε
ἑωράκασιν
οἱ
πατέρες
σου
οὐδὲ
οἱ
πρόπαπποι
αὐτῶν
ἀφ’
ἧς
ἡμέρας
γεγόνασιν
ἐπὶ
τῆς
γῆς
ἕως
τῆς
ἡμέρας
ταύτης
.
καὶ
ἐκκλίνας
Μωυσῆς
ἐξῆλθεν
ἀπὸ
Φαραω. 
(7.) 
καὶ
λέγουσιν
οἱ
θεράποντες
Φαραω
πρὸς
αὐτόν
Ἕως
τίνος
ἔσται
τοῦτο
ἡμῖν
σκῶλον
;
ἐξαπόστειλον
τοὺς
ἀνθρώπους
,
ὅπως
λατρεύσωσιν
τῷ
θεῷ
αὐτῶν·
ἢ
εἰδέναι
βούλει
ὅτι
ἀπόλωλεν
Αἴγυπτος
;
 (8.) 
καὶ
ἀπέστρεψαν
τόν
τε
Μωυσῆν
καὶ
Ααρων
πρὸς
Φαραω
,
καὶ
εἶπεν
αὐτοῖς
Πορεύεσθε
καὶ
λατρεύσατε
τῷ
θεῷ
ὑμῶν·
τίνες
δὲ
καὶ
τίνες
εἰσὶν
οἱ
πορευόμενοι
;
 (9.) 
καὶ
λέγει
Μωυσῆς
Σὺν
τοῖς
νεανίσκοις
καὶ
πρεσβυτέροις
πορευσόμεθα
,
σὺν
τοῖς
υἱοῖς
καὶ
θυγατράσιν
καὶ
προβάτοις
καὶ
βουσὶν
ἡμῶν·
ἔστιν
γὰρ
ἑορτὴ
κυρίου
τοῦ
θεοῦ
ἡμῶν
.
 (10.) 
καὶ
εἶπεν
πρὸς
αὐτούς
Ἔστω
οὕτως
,
κύριος
μεθ’
ὑμῶν·
καθότι
ἀποστέλλω
ὑμᾶς
,
μὴ
καὶ
τὴν
ἀποσκευὴν
ὑμῶν
;
ἴδετε
ὅτι
πονηρία
πρόκειται
ὑμῖν. (11.) 
μὴ
οὕτως·
πορευέσθωσαν
δὲ
οἱ
ἄνδρες
,
καὶ
λατρεύσατε
τῷ
θεῷ·
τοῦτο
γὰρ
αὐτοὶ
ζητεῖτε
.
ἐξέβαλον
δὲ
αὐτοὺς
ἀπὸ
προσώπου
Φαραω
.
—
(12.) εἶπεν
δὲ
κύριος
πρὸς
Μωυσῆν
Ἔκτεινον
τὴν
χεῖρα
ἐπὶ
γῆν
Αἰγύπτου
,
καὶ
ἀναβήτω
ἀκρὶς
ἐπὶ
τὴν
γῆν
καὶ
κατέδεται
πᾶσαν
βοτάνην
τῆς
γῆς
καὶ
πάντα
τὸν
καρπὸν
τῶν
ξύλων
,
ὃν
ὑπελίπετο
ἡ
χάλαζα
.
 (13.) 
καὶ
ἐπῆρεν
Μωυσῆς
τὴν
ῥάβδον
εἰς
τὸν
οὐρανόν
,
καὶ
κύριος
ἐπήγαγεν
ἄνεμον
νότον
ἐπὶ
τὴν
γῆν
ὅλην
τὴν
ἡμέραν
ἐκείνην
καὶ
ὅλην
τὴν
νύκτα·
τὸ
πρωὶ
ἐγενήθη
,
καὶ
ὁ
ἄνεμος
ὁ
νότος
ἀνέλαβεν
τὴν
ἀκρίδα
 (14.) 
καὶ
ἀνήγαγεν
αὐτὴν
ἐπὶ
πᾶσαν
γῆν
Αἰγύπτου
,
καὶ
κατέπαυσεν
ἐπὶ
πάντα
τὰ
ὅρια
Αἰγύπτου
πολλὴ
σφόδρα·
προτέρα
αὐτῆς
οὐ
γέγονεν
τοιαύτη
ἀκρὶς
καὶ
μετὰ
ταῦτα
οὐκ
ἔσται
οὕτως
.
 (15.) 
καὶ
ἐκάλυψεν
τὴν
ὄψιν
τῆς
γῆς
,
καὶ
ἐφθάρη
ἡ
γῆ·
καὶ
κατέφαγεν
πᾶσαν
βοτάνην
τῆς
γῆς
καὶ
πάντα
τὸν
καρ-
πὸν
τῶν
ξύλων
,
ὃς
ὑπελείφθη
ἀπὸ
τῆς
χαλάζης·
οὐχ
ὑπελείφθη
χλωρὸν
οὐδὲν
ἐν
τοῖς
ξύλοις
καὶ
ἐν
πάσῃ
βοτάνῃ
τοῦ
πεδίου
ἐν
πάσῃ
γῇ
Αἰγύπτου.  (16.) 
κατέσπευδεν
δὲ
Φαραω
καλέσαι
Μωυσῆν
καὶ
Ααρων
λέγων
Ἡμάρτηκα
ἐναντίον
κυρίου
τοῦ
θεοῦ
ὑμῶν
καὶ
εἰς
ὑμᾶς· (17.) 
προσδέξασθε
οὖν
μου
τὴν
ἁμαρτίαν
ἔτι
νῦν
καὶ
προσεύξασθε
πρὸς
κύριον
τὸν
θεὸν
ὑμῶν
,
καὶ
περιελέτω
ἀπ’
ἐμοῦ
τὸν
θάνατον
τοῦτον
.
 (18.) 
ἐξῆλθεν
δὲ
Μωυσῆς
ἀπὸ
Φαραω
καὶ
ηὔξατο
πρὸς
τὸν
θεόν
.
 (19.) 
καὶ
μετέβαλεν
κύριος
ἄνεμον
ἀπὸ
θαλάσσης
σφοδρόν
,
καὶ
ἀνέλαβεν
τὴν
ἀκρίδα
καὶ
ἐνέβαλεν
αὐτὴν
εἰς
τὴν
ἐρυθρὰν
θάλασσαν
,
καὶ
οὐχ
ὑπελείφθη
ἀκρὶς
μία
ἐν
πάσῃ
γῇ
Αἰγύπτου. (20.) 
καὶ
ἐσκλήρυνεν
κύριος
τὴν
καρδίαν
Φαραω
,
καὶ
οὐκ
ἐξαπ-
έστειλεν
τοὺς
υἱοὺς
Ισραηλ
.
(21.)   Εἶπεν
δὲ
κύριος
πρὸς
Μωυσῆν
Ἔκτεινον
τὴν
χεῖρά
σου
εἰς
τὸν
οὐρανόν
,
καὶ
γενηθήτω
σκότος
ἐπὶ
γῆν
Αἰγύπτου
,
ψηλαφητὸν
σκότος. (22.) 
ἐξέτεινεν
δὲ
Μωυσῆς
τὴν
χεῖρα
εἰς
τὸν
οὐρανόν
,
καὶ
ἐγένετο
σκότος
γνόφος
θύελλα
ἐπὶ
πᾶσαν
γῆν
Αἰγύπτου
τρεῖς
ἡμέρας, (23.) 
καὶ
οὐκ
εἶδεν
οὐδεὶς
τὸν
ἀδελφὸν
αὐτοῦ
τρεῖς
ἡμέρας
,
καὶ
οὐκ
ἐξανέστη
οὐδεὶς
ἐκ
τῆς
κοίτης
αὐτοῦ
τρεῖς
ἡμέρας·
πᾶσι
δὲ
τοῖς
υἱοῖς
Ισραηλ
ἦν
φῶς
ἐν
πᾶσιν
,
οἷς
κατεγίνοντο
.
 (24.) 
καὶ
ἐκάλεσεν
Φαραω
Μωυσῆν
καὶ
Ααρων
λέγων
Βαδίζετε
,
λατρεύσατε
κυρίῳ
τῷ
θεῷ
ὑμῶν·
πλὴν
τῶν
προβάτων
καὶ
τῶν
βοῶν
ὑπολίπεσθε·
καὶ
ἡ
ἀποσκευὴ
ὑμῶν
ἀποτρεχέτω
μεθ’
ὑμῶν. (25.) 
καὶ
εἶπεν
Μωυσῆς
Ἀλλὰ
καὶ
σὺ
δώσεις
ἡμῖν
ὁλοκαυτώματα
καὶ
θυσίας
,
ἃ
ποιήσομεν
κυρίῳ
τῷ
θεῷ
ἡμῶν
,
 (26.) 
καὶ
τὰ
κτήνη
ἡμῶν
πορεύσεται
μεθ’
ἡμῶν
,
καὶ
οὐχ
ὑπολειψόμεθα
ὁπλήν·
ἀπ’
αὐτῶν
γὰρ
λημψόμεθα
λατρεῦσαι
κυρίῳ
τῷ
θεῷ
ἡμῶν·
ἡμεῖς
δὲ
οὐκ
οἴδαμεν
,
τί
λατρεύσωμεν
κυρίῳ
τῷ
θεῷ
ἡμῶν
,
ἕως
τοῦ
ἐλθεῖν
ἡμᾶς
ἐκεῖ
.
(27.) ἐσκλήρυνεν
δὲ
κύριος
τὴν
καρδίαν
Φαραω
,
καὶ
οὐκ
ἐβουλήθη
ἐξαποστεῖλαι
αὐτούς. (28.) 
καὶ
λέγει
Φαραω
Ἄπελθε
ἀπ’
ἐμοῦ
,
πρόσεχε
σεαυτῷ
ἔτι
προσθεῖναι
ἰδεῖν
μου
τὸ
πρόσωπον·
ᾗ
δ’
ἂν
ἡμέρᾳ
ὀφθῇς
μοι
,
ἀποθανῇ
.
 (29.) 
λέγει
δὲ
Μωυσῆς
Εἴρηκας·
οὐκέτι
ὀφθήσομαί
σοι
εἰς
πρόσωπον
.
11
.
(1.)   Εἶπεν
δὲ
κύριος
πρὸς
Μωυσῆν
Ἔτι
μίαν
πληγὴν
ἐπάξω
ἐπὶ
Φαραω
καὶ
ἐπ’
Αἴγυπτον
,
καὶ
μετὰ
ταῦτα
ἐξαποστελεῖ
ὑμᾶς
ἐντεῦθεν·
ὅταν
δὲ
ἐξαποστέλλῃ
ὑμᾶς
,
σὺν
παντὶ
ἐκβαλεῖ
ὑμᾶς
ἐκβολῇ
.
(2.) λάλησον
οὖν
κρυφῇ
εἰς
τὰ
ὦτα
τοῦ
λαοῦ
,
καὶ
αἰτησάτω
ἕκαστος
παρὰ
τοῦ
πλησίον
καὶ
γυνὴ
παρὰ
τῆς
πλησίον
σκεύη
ἀργυρᾶ
καὶ
χρυσᾶ
καὶ
ἱματισμόν. (3.) 
κύριος
δὲ
ἔδωκεν
τὴν
χάριν
τῷ
λαῷ
αὐτοῦ
ἐναντίον
τῶν
Αἰγυπτίων
,
καὶ
ἔχρησαν
αὐτοῖς·
καὶ
ὁ
ἄνθρωπος
Μωυσῆς
μέγας
ἐγενήθη
σφόδρα
ἐναντίον
τῶν
Αἰγυπτίων
καὶ
ἐναντίον
Φαραω
καὶ
ἐναντίον
πάντων
τῶν
θεραπόντων
αὐτοῦ
.
(4.)   Καὶ
εἶπεν
Μωυσῆς
Τάδε
λέγει
κύριος
Περὶ
μέσας
νύκτας
ἐγὼ
εἰσπορεύομαι
εἰς
μέσον
Αἰγύπτου
,
 (5.) 
καὶ
τελευτήσει
πᾶν
πρωτότοκον
ἐν
γῇ
Αἰγύπτῳ
ἀπὸ
πρωτοτόκου
Φαραω
,
ὃς
κάθηται
ἐπὶ
τοῦ
 θρόνου
,
καὶ
ἕως
πρωτοτόκου
τῆς
θεραπαίνης
τῆς
παρὰ
τὸν
μύλον
καὶ
ἕως
πρωτοτόκου
παντὸς
κτήνους, 
(6.) 
καὶ
ἔσται
κραυγὴ
μεγάλη
κατὰ
πᾶσαν
γῆν
Αἰγύπτου
,
ἥτις
τοιαύτη
οὐ
γέγονεν
καὶ
τοιαύτη
οὐκέτι
προστεθήσεται. 
(7.) 
καὶ
ἐν
πᾶσι
τοῖς
υἱοῖς
Ισραηλ
οὐ
γρύξει
κύων
τῇ
γλώσσῃ
αὐτοῦ
ἀπὸ
ἀνθρώπου
ἕως
κτήνους
,
ὅπως
εἰδῇς
ὅσα
παραδοξάσει
κύριος
ἀνὰ
μέσον
τῶν
Αἰγυπτίων
καὶ
τοῦ
Ισραηλ. (8.) 
καὶ
καταβήσονται
πάντες
οἱ
παῖδές
σου
οὗτοι
πρός
με
καὶ
προκυνήσουσίν
με
λέγοντες
Ἔξελθε
σὺ
καὶ
πᾶς
ὁ
λαός
σου
,
οὗ
σὺ
ἀφηγῇ·
καὶ
μετὰ
ταῦτα
ἐξελεύσομαι
.
ἐξῆλθεν
δὲ
Μωυσῆς
ἀπὸ
Φαραω
μετὰ
θυμοῦ. (9.) 
εἶπεν
δὲ
κύριος
πρὸς
Μωυσῆν
Οὐκ
εἰσακούσεται
ὑμῶν
Φαραω
,
ἵνα
πληθύνων
πληθύνω
μου
τὰ
σημεῖα
καὶ
τὰ
τέρατα
ἐν
γῇ
Αἰγύπτῳ. (10.) 
Μωυσῆς
δὲ
καὶ
Ααρων
ἐποίησαν
πάντα
τὰ
σημεῖα
καὶ
τὰ
τέρατα
ταῦτα
ἐν
γῇ
Αἰγύπτῳ
ἐναντίον
Φαραω·
ἐσκλήρυνεν
δὲ
κύριος
τὴν
καρδίαν
Φαραω
,
καὶ
οὐκ
ἠθέλησεν
ἐξαποστεῖλαι
τοὺς
υἱοὺς
Ισραηλ
ἐκ
γῆς
Αἰγύπτου
.
12
.
(1.)   Εἶπεν
δὲ
κύριος
πρὸς
Μωυσῆν
καὶ
Ααρων
ἐν
γῇ
Αἰγύπτου
λέγων (2.) 
Ὁ
μὴν
οὗτος
ὑμῖν
ἀρχὴ
μηνῶν
,
πρῶτός
ἐστιν
ὑμῖν
ἐν
τοῖς
μησὶν
τοῦ
ἐνιαυτοῦ
.
 (3.) 
λάλησον
πρὸς
πᾶσαν
συναγωγὴν
υἱῶν
Ισραηλ
λέγων
Τῇ
δεκάτῃ
τοῦ
μηνὸς
τούτου
λαβέτωσαν
ἕκαστος
πρόβατον
κατ’
οἴκους
πατριῶν
,
ἕκαστος
πρόβατον
κατ’
οἰκίαν. (4.) 
ἐὰν
δὲ
ὀλιγοστοὶ
ὦσιν
οἱ
ἐν
τῇ
οἰκίᾳ
ὥστε
μὴ
ἱκανοὺς
εἶναι
εἰς
πρόβατον
,
συλλήμψεται
μεθ’
ἑαυτοῦ
τὸν
γείτονα
τὸν
πλησίον
αὐτοῦ
κατὰ
ἀριθμὸν
ψυχῶν·
ἕκαστος
τὸ
ἀρκοῦν
αὐτῷ
συναριθμήσεται
εἰς
πρόβατον
.
  (5.) 
πρόβατον
τέλειον
ἄρσεν
ἐνιαύσιον
ἔσται
ὑμῖν·
ἀπὸ
τῶν
ἀρνῶν
καὶ
τῶν
ἐρίφων
λήμψεσθε. (6.) 
καὶ
ἔσται
ὑμῖν
διατετηρημένον
ἕως
τῆς
τεσσαρεσκαιδεκάτης
τοῦ
μηνὸς
τούτου
,
καὶ
σφάξουσιν
αὐτὸ
πᾶν
τὸ
πλῆθος
συναγωγῆς
υἱῶν
Ισραηλ
πρὸς
ἑσπέραν. (7.) 
καὶ
λήμψονται
ἀπὸ
τοῦ
αἵματος
καὶ
θήσουσιν
ἐπὶ
τῶν
δύο
σταθμῶν
καὶ
ἐπὶ
τὴν
φλιὰν
ἐν
τοῖς
οἴκοις
,
ἐν
οἷς
ἐὰν
φάγωσιν
αὐτὰ
ἐν
αὐτοῖς. (8.) 
καὶ
φάγονται
τὰ
κρέα
τῇ
νυκτὶ
ταύτῃ·
ὀπτὰ
 πυρὶ
καὶ
ἄζυμα
ἐπὶ
πικρίδων
ἔδονται
.
 (9.) 
οὐκ
ἔδεσθε
ἀπ’
αὐτῶν
ὠμὸν
οὐδὲ
ἡψημένον
ἐν
ὕδατι
,
ἀλλ’
ἢ
ὀπτὰ
πυρί
,
κεφαλὴν
σὺν
τοῖς
ποσὶν
καὶ
τοῖς
ἐνδοσθίοις
.
 (10.) 
οὐκ
ἀπολείψετε
ἀπ’
αὐτοῦ
ἕως
πρωὶ
καὶ
ὀστοῦν
οὐ
συντρίψετε
ἀπ’
αὐτοῦ·
τὰ
δὲ
καταλειπόμενα
ἀπ’
αὐτοῦ
ἕως
πρωὶ
ἐν
πυρὶ
κατακαύσετε. (11.) 
οὕτως
δὲ
φάγεσθε
αὐτό·
αἱ
ὀσφύες
ὑμῶν
περιεζωσμέναι
,
καὶ
τὰ
ὑποδήματα
ἐν
τοῖς
ποσὶν
ὑμῶν
,
καὶ
αἱ
βακτηρίαι
ἐν
ταῖς
χερσὶν
ὑμῶν·
καὶ
ἔδεσθε
αὐτὸ
μετὰ
σπουδῆς·
πασχα
ἐστὶν
κυρίῳ
.
 (12.) 
καὶ
διελεύσομαι
ἐν
γῇ
Αἰγύπτῳ
ἐν
τῇ
νυκτὶ
ταύτῃ
καὶ
πατάξω
πᾶν
πρωτότοκον
ἐν
γῇ
Αἰγύπτῳ
ἀπὸ
ἀνθρώπου
ἕως
κτήνους
καὶ
ἐν
πᾶσι
τοῖς
θεοῖς
τῶν
Αἰγυπτίων
ποιήσω
τὴν
ἐκδίκησιν·
ἐγὼ
κύριος
.
 (13.) 
καὶ
ἔσται
τὸ
αἷμα
ὑμῖν
ἐν
σημείῳ
ἐπὶ
τῶν
οἰκιῶν
,
ἐν
αἷς
ὑμεῖς
ἐστε
ἐκεῖ
,
καὶ
ὄψομαι
τὸ
αἷμα
καὶ
σκεπάσω
ὑμᾶς
,
καὶ
οὐκ
ἔσται
ἐν
ὑμῖν
πληγὴ
τοῦ
ἐκτριβῆναι
,
ὅταν
παίω
ἐν
γῇ
Αἰγύπτῳ. (14.) 
καὶ
ἔσται
ἡ
ἡμέρα
ὑμῖν
αὕτη
μνημόσυνον
,
καὶ
ἑορτάσετε
αὐτὴν
ἑορτὴν
κυρίῳ
εἰς
πάσας
τὰς
γενεὰς
ὑμῶν·
νόμιμον
αἰώνιον
ἑορτάσετε
αὐτήν. (15.) 
ἑπτὰ
ἡμέρας
ἄζυμα
ἔδεσθε
,
ἀπὸ
δὲ
τῆς
ἡμέρας
τῆς
πρώτης
ἀφανιεῖτε
ζύμην
ἐκ
τῶν
οἰκιῶν
ὑμῶν·
πᾶς
,
ὃς
ἂν
φάγῃ
ζύμην
,
ἐξολεθρευθήσεται
ἡ
ψυχὴ
ἐκείνη
ἐξ
Ισραηλ
ἀπὸ
τῆς
ἡμέρας
τῆς
πρώτης
ἕως
τῆς
ἡμέρας
τῆς
ἑβδόμης.  (16.) 
καὶ
ἡ
ἡμέρα
ἡ
πρώτη
κληθήσεται
ἁγία
,
καὶ
ἡ
ἡμέρα
ἡ
ἑβδόμη
κλητὴ
ἁγία
ἔσται
ὑμῖν·
πᾶν
ἔργον
λατρευτὸν
οὐ
ποιήσετε
ἐν
αὐταῖς
,
πλὴν
ὅσα
ποιηθήσεται
πάσῃ
ψυχῇ
,
τοῦτο
μόνον
ποιηθήσεται
ὑμῖν
.
 (17.) 
καὶ
φυλάξεσθε
τὴν
ἐντολὴν
ταύτην·
ἐν
γὰρ
τῇ
ἡμέρᾳ
ταύτῃ
ἐξάξω
τὴν
δύναμιν
ὑμῶν
ἐκ
γῆς
Αἰγύπτου
,
καὶ
ποιήσετε
τὴν
ἡμέραν
ταύτην
εἰς
γενεὰς
ὑμῶν
νόμιμον
αἰώνιον
.
(18.) ἐναρχομένου
τῇ
τεσσαρεσκαιδεκάτῃ
ἡμέρᾳ
τοῦ
μηνὸς
τοῦ
πρώτου
ἀφ’
ἑσπέρας
ἔδεσθε
ἄζυμα
ἕως
ἡμέρας
μιᾶς
καὶ
εἰκάδος
τοῦ
μηνὸς
ἕως
ἑσπέρας
.
 (19.) 
ἑπτὰ
ἡμέρας
ζύμη
οὐχ
εὑρεθήσεται
ἐν
ταῖς
οἰκίαις
ὑμῶν·
πᾶς
,
ὃς
ἂν
φάγῃ
ζυμωτόν
,
ἐξολεθρευθήσεται
ἡ
ψυχὴ
ἐκείνη
ἐκ
συναγωγῆς
Ισραηλ
ἔν
τε
τοῖς
γειώραις
καὶ
αὐτόχθοσιν
 τῆς
γῆς· (20.) 
πᾶν
ζυμωτὸν
οὐκ
ἔδεσθε
,
ἐν
παντὶ
δὲ
κατοικητηρίῳ
ὑμῶν
ἔδεσθε
ἄζυμα
.
(21.)   Ἐκάλεσεν
δὲ
Μωυσῆς
πᾶσαν
γερουσίαν
υἱῶν
Ισραηλ
καὶ
εἶπεν
πρὸς
αὐτούς
Ἀπελθόντες
λάβετε
ὑμῖν
ἑαυτοῖς
πρόβατον
κατὰ
συγγενείας
ὑμῶν
καὶ
θύσατε
τὸ
πασχα
.
 
(22.) 
λήμψεσθε
δὲ
δεσμὴν
ὑσσώπου
καὶ
βάψαντες
ἀπὸ
τοῦ
αἵματος
τοῦ
παρὰ
τὴν
θύραν
καθίξετε
τῆς
φλιᾶς
καὶ
ἐπ’
ἀμφοτέρων
τῶν
σταθμῶν
ἀπὸ
τοῦ
αἵματος
,
ὅ
ἐστιν
παρὰ
τὴν
θύραν·
ὑμεῖς
δὲ
οὐκ
ἐξελεύσεσθε
ἕκαστος
τὴν
θύραν
τοῦ
οἴκου
αὐτοῦ
ἕως
πρωί
.
  (23.) 
καὶ
παρελεύσεται
κύριος
πατάξαι
τοὺς
Αἰγυπτίους
καὶ
ὄψεται
τὸ
αἷμα
ἐπὶ
τῆς
φλιᾶς
καὶ
ἐπ’
ἀμφοτέρων
τῶν
σταθμῶν
,
καὶ
παρελεύσεται
κύριος
τὴν
θύραν
καὶ
οὐκ
ἀφήσει
τὸν
ὀλεθρεύοντα
εἰσελθεῖν
εἰς
τὰς
οἰκίας
ὑμῶν
πατάξαι. (24.) 
καὶ
φυλάξεσθε
τὸ
ῥῆμα
τοῦτο
νόμιμον
σεαυτῷ
καὶ
τοῖς
υἱοῖς
σου
ἕως
αἰῶνος
.
 (25.) 
ἐὰν
δὲ
εἰσέλθητε
εἰς
τὴν
γῆν
,
ἣν
ἂν
δῷ
κύριος
ὑμῖν
,
καθότι
ἐλάλησεν
,
φυλάξεσθε
τὴν
λατρείαν
ταύτην. (26.) 
καὶ
ἔσται
,
ἐὰν
λέγωσιν
πρὸς
ὑμᾶς
οἱ
υἱοὶ
ὑμῶν
Τίς
ἡ
λατρεία
αὕτη
;
 (27.) 
καὶ
ἐρεῖτε
αὐτοῖς
Θυσία
τὸ
πασχα
τοῦτο
κυρίῳ
,
ὡς
ἐσκέπασεν
τοὺς
οἴκους
τῶν
υἱῶν
Ισραηλ
ἐν
Αἰγύπτῳ
,
ἡνίκα
ἐπάταξεν
τοὺς
Αἰγυπτίους
,
τοὺς
δὲ
οἴκους
ἡμῶν
ἐρρύσατο
.
καὶ
κύψας
ὁ
λαὸς
προσε-
κύνησεν
.
  (28.) 
καὶ
ἀπελθόντες
ἐποίησαν
οἱ
υἱοὶ
Ισραηλ
καθὰ
ἐνετείλατο
κύριος
τῷ
Μωυσῇ
καὶ
Ααρων
,
οὕτως
ἐποίησαν
.
(29.)   Ἐγενήθη
δὲ
μεσούσης
τῆς
νυκτὸς
καὶ
κύριος
ἐπάταξεν
πᾶν
πρωτότοκον
ἐν
γῇ
Αἰγύπτῳ
ἀπὸ
πρωτοτόκου
Φαραω
τοῦ
καθημένου
ἐπὶ
τοῦ
θρόνου
ἕως
πρωτοτόκου
τῆς
αἰχμαλωτίδος
τῆς
ἐν
τῷ
λάκκῳ
καὶ
ἕως
πρωτοτόκου
παντὸς
κτήνους
.
 (30.) 
καὶ
ἀναστὰς
Φαραω
νυκτὸς
καὶ
πάντες
οἱ
θεράποντες
αὐτοῦ
καὶ
πάντες
οἱ
Αἰγύπτιοι
καὶ
ἐγενήθη
κραυγὴ
μεγάλη
ἐν
πάσῃ
γῇ
Αἰγύπτῳ·
οὐ
γὰρ
ἦν
οἰκία
,
ἐν
ᾗ
οὐκ
ἦν
ἐν
αὐτῇ
τεθνηκώς
.
 (31.) 
καὶ
ἐκάλεσεν
Φαραω
Μωυσῆν
καὶ
Ααρων
νυκτὸς
καὶ
εἶπεν
αὐτοῖς
Ἀνάστητε
καὶ
ἐξέλθατε
ἐκ
τοῦ
λαοῦ
μου
καὶ
ὑμεῖς
καὶ
οἱ
υἱοὶ
Ισραηλ·
βαδίζετε
καὶ
 λατρεύσατε
κυρίῳ
τῷ
θεῷ
ὑμῶν
,
καθὰ
λέγετε·
 (32.) 
καὶ
τὰ
πρόβατα
καὶ
τοὺς
βόας
ὑμῶν
ἀναλαβόντες
πορεύεσθε
,
εὐλογήσατε
δὲ
κἀμέ
.
(33.) καὶ
κατεβιάζοντο
οἱ
Αἰγύπτιοι
τὸν
λαὸν
σπουδῇ
ἐκβαλεῖν
αὐτοὺς
ἐκ
τῆς
γῆς·
εἶπαν
γὰρ
ὅτι
Πάντες
ἡμεῖς
ἀποθνῄσκομεν
.
 (34.) 
ἀνέλα-
βεν
δὲ
ὁ
λαὸς
τὸ
σταῖς
πρὸ
τοῦ
ζυμωθῆναι
,
τὰ
φυράματα
αὐτῶν
ἐνδεδεμένα
ἐν
τοῖς
ἱματίοις
αὐτῶν
ἐπὶ
τῶν
ὤμων. (35.) 
οἱ
δὲ
υἱοὶ
Ισραηλ
ἐποίησαν
καθὰ
συνέταξεν
αὐτοῖς
Μωυσῆς
,
καὶ
ᾔτησαν
παρὰ
τῶν
Αἰγυπτίων
σκεύη
ἀργυρᾶ
καὶ
χρυσᾶ
καὶ
ἱματισμόν·
 (36.) 
καὶ
κύριος
ἔδωκεν
τὴν
χάριν
τῷ
λαῷ
αὐτοῦ
ἐναντίον
τῶν
Αἰγυπτίων
,
καὶ
ἔχρησαν
αὐτοῖς·
καὶ
ἐσκύλευσαν
τοὺς
Αἰγυπτίους
.
(37.)   Ἀπάραντες
δὲ
οἱ
υἱοὶ
Ισραηλ
ἐκ
Ραμεσση
εἰς
Σοκχωθα
εἰς
ἑξακοσίας
χιλιάδας
πεζῶν
οἱ
ἄνδρες
πλὴν
τῆς
ἀποσκευῆς
,
 (38.) 
καὶ
ἐπίμικτος
πολὺς
συνανέβη
αὐτοῖς
καὶ
πρόβατα
καὶ
βόες
καὶ
κτήνη
πολλὰ
σφόδρα
.
 (39.) 
καὶ
ἔπεψαν
τὸ
σταῖς
,
ὃ
ἐξήνεγκαν
ἐξ
Αἰγύπτου
,
ἐγκρυφίας
ἀζύμους·
οὐ
γὰρ
ἐζυμώθη·
ἐξέβαλον
γὰρ
αὐτοὺς
οἱ
Αἰγύπτιοι
,
καὶ
οὐκ
ἠδυνήθησαν
ἐπιμεῖναι
οὐδὲ
ἐπισιτισμὸν
ἐποίησαν
ἑαυτοῖς
εἰς
τὴν
ὁδόν
.
 (40.) 
ἡ
δὲ
κατοίκησις
τῶν
υἱῶν
Ισραηλ
,
ἣν
κατῴκησαν
ἐν
γῇ
Αἰγύπτῳ
καὶ
ἐν
γῇ
Χανααν
,
ἔτη
τετρακόσια
τριάκοντα, (41.) 
καὶ
ἐγένετο
μετὰ
τὰ
τετρακόσια
τριάκοντα
ἔτη
ἐξῆλθεν
πᾶσα
ἡ
δύναμις
κυρίου
ἐκ
γῆς
Αἰγύπτου
.
 (42.) 
νυκτὸς
προφυλακή
ἐστιν
τῷ
κυρίῳ
ὥστε
ἐξαγαγεῖν
αὐτοὺς
ἐκ
γῆς
Αἰγύπτου·
ἐκείνη
ἡ
νὺξ
αὕτη
προφυλακὴ
κυρίῳ
ὥστε
πᾶσι
τοῖς
υἱοῖς
Ισραηλ
εἶναι
εἰς
γενεὰς
αὐτῶν
.
(43.)   Εἶπεν
δὲ
κύριος
πρὸς
Μωυσῆν
καὶ
Ααρων
λέγων
Οὗτος
ὁ
νόμος
τοῦ
πασχα·
πᾶς
ἀλλογενὴς
οὐκ
ἔδεται
ἀπ’
αὐτοῦ·
 (44.) 
καὶ
πᾶν
οἰκέτην
τινὸς
ἢ
ἀργυρώνητον
περιτεμεῖς
αὐτόν
,
καὶ
τότε
φάγεται
ἀπ’
αὐτοῦ·
 (45.) 
πάροικος
ἢ
μισθωτὸς
οὐκ
ἔδεται
ἀπ’
αὐτοῦ. (46.) 
ἐν
οἰκίᾳ
μιᾷ
βρωθήσεται
,
καὶ
οὐκ
ἐξοίσετε
ἐκ
τῆς
οἰκίας
τῶν
κρεῶν
ἔξω·
καὶ
ὀστοῦν
οὐ
συντρίψετε
ἀπ’
αὐτοῦ
.
 (47.) 
πᾶσα
συναγωγὴ
υἱῶν
Ισραηλ
ποιήσει
αὐτό
.
 (48.) 
ἐὰν
δέ
τις
προσέλθῃ
πρὸς
ὑμᾶς
προσήλυτος
ποιῆσαι
τὸ
πασχα
κυρίῳ
,
περιτεμεῖς
αὐτοῦ
πᾶν
ἀρσενικόν
,
καὶ
τότε
προσελεύσεται
ποιῆσαι
αὐτὸ
καὶ
ἔσται
ὥσπερ
καὶ
ὁ
αὐτόχθων
τῆς
γῆς·
πᾶς
ἀπερίτμητος
οὐκ
ἔδεται
ἀπ’
αὐτοῦ. (49.) 
νόμος
εἷς
ἔσται
τῷ
ἐγχωρίῳ
καὶ
τῷ
προσελθόντι
προσηλύτῳ
ἐν
ὑμῖν
.
 (50.) 
καὶ
ἐποίησαν
οἱ
υἱοὶ
Ισραηλ
καθὰ
ἐνετείλατο
κύριος
τῷ
Μωυσῇ
καὶ
Ααρων
πρὸς
αὐτούς
,
οὕτως
ἐποίησαν
.
—
 (51.) 
καὶ
ἐγένετο
ἐν
τῇ
ἡμέρᾳ
ἐκείνῃ
ἐξήγαγεν
κύριος
τοὺς
υἱοὺς
Ισραηλ
ἐκ
γῆς
Αἰγύπτου
σὺν
δυνάμει
αὐτῶν
.